Do 24 ao 27 de maio deste ano celebrouse en Barcelona (Países Cataláns) a feira de libros radicais Fira Literal. Tratábase da décima edición, na que a organización fixo unha aposta e convidou a catro recoñecidos filósofos de todo o mundo, entre eles Angela Davis.
“Eu fun o seu gardacostas”, dixo Goikoetxea durante a presentación do libro. Pero un gardacostas literal, non metafórico. Esa era a misión de Goikoetxea: Facer que Davis móvase dun lado para outro, axudar a completar o percorrido, ser compañeiro de viaxe, guía e mesmo tradutor. O secretario de Davis, Cassandra, pediulle que cumprise estritamente os horarios: “Nin fotos, nin firmas, nin actos sen acordar”. O relato comeza nese momento, cando se atopa nunha habitación de hotel de alta categoría, en Barcelona, á espera de reunirse con Davis.
“Gustaríame destacar que non é catro días con Ángela Davis, pintora”, dixo a editora de Susa Leire López, “nin sequera catro días memorables cunha persoa famosa”. De feito, o que se lerá no libro Politeísmo basarta é unha “destilación” de pensamentos que pasan ou poden pasar por unha mente determinada, segundo o editor. Moitos dos feitos, a maioría reais, pero non todos, parecen ser, segundo o principio do libro, os seguintes: “Baseado en feitos reais e irreais, como o mercado libre e o contrato social”. Algúns son pensamentos atravesados pola imaxinación.
É, por tanto, un xénero complexo en canto a estilo. A editorial Susa presentou o libro como unha novela na que destaca que non é fácil facer unha clasificación, xa que se axusta á propia natureza do libro. Con todo, este traballo ten unha gran traza desde a crónica. Esta é, finalmente, a función do cronista, dar a coñecer de primeira man vivir, pasando por dentro e masticando.
Política e feminismo
Os días que comparte con Angela Davis son unha escusa para que Goikoetxea pense en política e feminismo, en como o patriarcado, o capitalismo e o colonialismo condicionan o día a día. Por exemplo, cando está a piques de reunirse con Davis, a súa espiñenta pasaxe cos ganchos do pelo: “Atarlle ben para non asustarse. Para que quede claro, nunca sufrín discriminación algunha polo meu pelo. Porque a miña pel é branca. Había algúns insultos, pero eran misoxinia. O abuso non está ben visto si crese que é unha muller. (...) Jule, centrar. Teño catro minutos para baixar. Por fin puxen cinco ganchos. Todo exceso é antifemenino. E o mesmo ocorre co pelo, o amor polo pelo liso, ordenado e peiteado é o amor á dominación e á seguridade. Ilepolítica”.
Segundo destacou Goikoetxea, trátase dunha obra escrita desde a cuarta onda feminista, na que as voces periféricas do século XX, “cosmovisións bastardas”, están a achegarse ao centro.
Catro días, catro capítulos
Davis e Goikoetxea non son os únicos protagonistas da película. Tamén tomarán a voz as escritoras, filósofas e investigadoras feministas Sarah Ahmed e Vandana Shiva, que tamén participaron no Congreso de Literatura de Barcelona, e que coincidiron con Davis. Tamén estarán presentes os limpadores do luxoso hotel no que se aloxaban Davis e Goikoetxea, e o bar-zulús así como os altos dignatarios da Generalitat de Cataluña, que se reuniron con Davis unha tarde. Por último, a partir destes personaxes, veremos ás deusas creadas pola imaxinación de Goikoetxea, ás Buladas e aos holobiontes humanos con humor e vitalidade.
Cada capítulo é un día. O primeiro deles partirá no hotel, nos momentos previos ao seu encontro con Davis, nos que tamén aparecen deusas e contradiosas, e unha vez reunidos con Davis, teñen conversacións e conferencias. No segundo capítulo, Shiva centrarase no discurso e quedarán a cear con el; non só unha pequena parte desa conversación, senón tamén a posterior conversación en taxi con Davis sobre o que foi Gaudí. O terceiro será un programa repleto de entrevistas, xa que pola mañá estarán na Universidade Pompeu Fabra, despois de comer, un taxi até o hotel, un momento de descanso e unha visita á Generalitat, onde Davis preguntará a Goikoetxea sobre a situación política catalá e vasca. E, por último, no cuarto capítulo, o protagonismo recaerá no persoal do hotel.
Coidado con esa mirada do Sur. En primeiro lugar desmitificar a cega admiración da terra verde, das casas brancas e de tézalas vermellas, o amor incondicional, o fetichismo asociado á fala e ao suposto estilo de vida. Deixa, como escoitou con frecuencia Ruper Ordorika, unha... [+]
Falemos claro, sen reviravoltas, sen ter que moverse máis tarde para dicir o que tiña que dicir: este xogo, que consiste en xuntar as letras en eúscaro, pasouno Axular. Case axiña que como se inventa o xogo, de tal maneira que na maioría das páxinas de Gero o autor dá a... [+]
Saran egingo da urriaren 11 eta 12an, eta aurtengoa laugarren edizioa izango da.