A ver si é posible traer o eúscaro ao centro da festa. Os concertos da Praza do Castelo deste ano foron apostas tan perigosas como gratificantes. Até o momento, Izaro, Chill Mafia e Zetak convertéronse nun gran éxito. Pero para a cuarta noite, non sei si non chegou a rastro polo cansazo.

A praza de San Fermín é difícil. O concerto de Gorka Urbizu neste presunta delirio e frenesis colectiva de oito días creou sentimentos contraditorios. Por si fose demasiado tranquila, demasiado tarde ou que provoque unha baixa. En calquera caso, para cando moitos afeccionados estean a piques de dar a unha, á espera de que se decida que facer.

O concerto arrincou cun concerto no que o protagonista se puxo a escena tras as bandas. Non son un entendido en música, pero atrevereime a dicir que é unha gozada. Ultimamente afixémonos a propostas con moitos estímulos, o que trae Urbizu tende ao simple: melodías, voz limpa, detalles de cada instrumento, silencios curtos e cores que se iluminan nunha tea branca.

Outra das dúbidas era si tocaría só as cancións do primeiro álbum. Ou devandito doutra maneira, ofreceríanos unha canción de Berri ou non. E si, pero non só. O de Lekunberri fixo xestos e homenaxes a numerosos proxectos da súa traxectoria. Tamén participaron Peiremans, Katamalo e, como non, Berri Txarrak na voz de Gorka Urbizu. E, ademais, uns bonus tracks que non vou mencionar si hai quen aínda non viu o concerto. Tamén é verdade que moitos pensamos que algunhas das cancións de Inicio Bat podían ser as que se quedaron fóra dos proxectos anteriores.

Pero para moitos precisamente iso é o que vai ser a desilusión. Esperarían algo, pola expectativa do que non é. Uns poucos marcháronse antes de que terminase a actuación. Tamén vimos as bágoas doutros. Unha (máis) parella bicándose. Provedores ambulantes –aos que tamén lles agradezo moito o seu frío–. Os oíntes agárranse dos ombreiros e cantan. Un grupo que está a tocar a gusto.

Quizá non sexa o concerto máis multitudinario nin o máis bailable. Pero foi, como dicimos os pamploneses, un momento. E iso tamén vale. Nada máis.