Cada vez é máis coñecido o pistacho e atoparémolo de moitas maneiras: frescos ou queimados e salgados como simples froitos secos, xeados, ensalada, leite de pistacho e nata, chocolate de pistacho, pasta de pistacho, manteiga de pistacho, loum de pistacho, biscotes e conservas de froitas. E sen esquecer: embutidos e mortadela.

Vén do centro de Asia, ao parecer do actual Irán e Afganistán; a arqueoloxía aclarou que fai case 9.000 anos comíanse exemplares de pistachos. A pequena que hoxe coñecemos foi datada en Usbequistán antes que en ningún outro lugar, desde fai máis de 4.500-3.000 anos. A este pistacho coñéceselle como verdadeiro pistacho, e é o que o seu nome científico di: Pistacia beira. A palabra Beira significa real ou regular; Pistacia provén da palabra italiana do latín, da grega e da persiana, “pistas”. A partir dese mesma orixe realizou un percorrido completamente diferente ao de "pistag" pelvico, desde o que a través das palabras “fustuq” do clásico árabe e “alfústaq” do árabe denomináronse “alfóncigo” do castelán actual. A ponte de Asia a Europa fixérono os árabes, como moitas outras plantas.

O pistacho é dioico, é dicir, algunhas árbores son completamente femininos e outros completamente machos; non hai hermafroditas intermedias como na maioría das plantas que teñen ambos os sexos. Esta peculiaridade foi a que aproveitou o botánico francés Sebastien Vaillant para describir e demostrar a sexualidade das plantas no 1717. Considérase un dos maiores descubrimentos botánicos e biolóxicos.

Irán é o maior produtor de pistachos na actualidade, con máis de 550 millóns de quilos ao ano de peso. EE.UU. despois, con 450. Logo veñen lonxe China, Turquía, etc. En Irán, as principais femias son o “Imperial de Damegán” e o “Sefideh-Momtaz”. En Estados Unidos a femia maior é “Kerman” e o macho é “Peter”.

Para que a polinización sexa axeitada colocar un macho de oito árbores femininas. Unha das características máis importantes para a selección e reprodución dos cultivos foi a capacidade natural de gretar e abrir a pel.

En 2003, a Administración de Alimentos e Medicamentos de Estados Unidos (FDA) dixo: “As evidencias científicas suxiren, pero non demostran que a maioría dos froitos secos, como os 42,5 gramos diarios de pistachos, como parte dunha dieta baixa en graxas saturadas e colesterol, poden reducir o risco de padecer enfermidades cardíacas”.

Así di un estudo realizado en Turquía en 2011 na revista International Journal of Impotence Research: “A dieta de pistacho mellora os parámetros da función de erección do pene e os perfís de soros lípidos en pacientes con disfunción eréctil”. Só en tres semanas coméronse 100 gramos de pistachos e o problema foi mellorando.

Os froitos máis doces traídos de Oriente doce polos árabes, que se abren e fanse tarros espontaneamente pola femia polinizada polo macho, pon no camiño a disfunción eréctil do pene dos homes. Todo en off, On.

O pistacho é quente, xa que ten pouca auga e é capaz de inflamarse por si só con moita graxa e cando se acumula en almacéns e transporte. O que a recibe ten que dar algo...