A Fundación Lurgaia vén traballando na recuperación dos ecosistemas desde a súa creación en 2002. Nesta actuación, asinouse un convenio con varios propietarios de terreos da zona de Ibarruri, en Muxika, que comezaron a recuperar o bosque autóctono na paraxe denominada Undabaso en 2008. “Empezamos cunhas dúas hectáreas, e aos poucos o proxecto foi crecendo”, explica Sergio Galego, membro da Fundación Mazarias. Na actualidade, o grupo xestiona xa 115 hectáreas de terreo, polo que se está levando a cabo unha campaña de recadación doutras 48. Unha vez conseguido o obxectivo, o carballal de Undabaso será o segundo carballal mixto máis grande de Bizkaia. Un tesouro que cada vez ocupa máis espazo aos piñeiros e eucaliptos na Reserva da Biosfera de Urdaibai.

Recadación no tramo final

A fundación puxo en marcha o plan para evitar máis plantacións de eucalipto e recuperar o bosque mixto, e agora puxo en marcha a recadación coa mesma idea. “Non só plantamos o carballo, pomos 35 especies. Quizá o carballo sexa o máis importante, pero non o único”. Pero, como fixeron as terras para pór en marcha o proxecto de bosque autóctono nunha contorna eminentemente privada? Os terreos uníronse ao proxecto de dúas formas: cedéronse por parte dalgúns propietarios, dando á fundación unicamente a posibilidade de xestionalos, e adquiríronse outras partes. “Esta segunda forma é dalgunha maneira máis ‘segura’, xa que, independentemente do que suceda no futuro con Lurgaia, as terras serían para outra entidade de conservación da natureza”.

De feito, non ter intención de sacar beneficio económico do bosque é importante para a súa conservación. Por iso, o diñeiro que se obteña da recadación destinarase á adquisición dos terreos. As achegas pódense realizar na web lurgaia.org: Con 25 euros, por exemplo, poden comprar unha parcela de 75 metros cadrados. Estará en funcionamento, en principio, até o 28 de febreiro.

Plantacións en auzolan

A fundación trata de facer plantacións con voluntarios e en auzolan, xa que a xente ten a oportunidade de coñecer o seu traballo desta maneira. “Estas accións teñen un gran valor, porque a cidadanía ve o que facemos, para que e como. Ademais, é unha bonita maneira de sensibilizar e aprender a coidar a natureza”. De todos os xeitos, non todas as plantacións realízanse con voluntarios, xa que grazas ás axudas que reciben, tamén traballan os membros da fundación e os profesionais.

Galego opinou que os cidadáns están cada vez máis preocupados pola xestión do bosque, e mostra diso son os grupos que se están formando en Bizkaia e Gipuzkoa ao redor deste tema. Con todo, desde a Administración non se observa a mesma preocupación: “Aínda que sexa pola demanda da cidadanía, eles tamén terán que empezar a moverse algunha vez. Nótase algún movemento, pero non tanto como debería”.