PESA, quen perdeu a quen?
Moitas veces pregunteime para que imos aos parques de atraccións, cando temos o mellor entretemento, agora a metade de prezo! Pero, lamentablemente, só inmigrantes, anciáns e mozos saben apreciar o patrimonio.
Esta mesma mañá vivín unha apaixonante aventura. O autobús que vai de Oñati a Bilbao pasa ás 06:30 (a próxima é ás 13:00). Unha Lúa marabillosa e chea, que me anunciou unha longa viaxe. Comigo outras cinco persoas na estación de Correos de Oñati, esperando. Golpeáronnos ás 07:00, mirando a lúa chea, despois o reloxo, nerviosos e ardentes. Comprobar repetidamente no horario de PESA e que si, que o autobús necesitaba hai media hora. “Non pasará”, botou un. A súa aparencia de serenidade e o renegado dos enfados suxírenos: “Isto non é a primeira vez”. É venres, a carga da semana e a necesidade de ir ao traballo fai que o acontecemento sexa aínda máis emocionante. Que facer, como chegar á meta? Virei a cabeza cara á pantalla da estación de autobuses, a ver si hai algún aviso (“ah, non hai pantalla, claro!”), veña, imos chamar ao teléfono de PESA, “mira, antes das 07:30 non hai servizo de atención!”.
O autobús que vai a Zumarraga pasou, preguntámoslle ao condutor e díxonos “virá”, cunha dubidosa credibilidade. Pregunta ao seguinte condutor e chama: “Si, tivo unha avaría e vai vir agora”. Dos que esperabamos, uns fixérono a San Prudencio, outros o fixemos alí mesmo. Saúdannos: “O seguinte autobús sae de Arrasate, nós imos alí”, “A que hora?”, “08:00”. O seguinte autobús a Bilbao, unha hora e media máis tarde!! ! Os demais quedámonos esperando. Pendente. Pendente. Pendente. Soa ás 07:30. Pendente. Volver ao teléfono de PESA. “O autobús sufriu unha avaría e para as 07:00 pasou por San Prudencio”. Foise... En San Prudencio todos atopámonos de novo coa esperanza de coller un autobús que saia de Arrasate ás 08:00. San Prudencio, segunda parada do parque de atraccións: unha estación escura cun encanto impresionante, escaparate de decenas de automobilistas que pasan por ela sen posibilidade de ir ao ambiente e ao baño no tramo de lixo. Pasounos hora e media. Piiiip. Estamos dentro, a Bilbao!
Gustaríame que isto fose só unha rareza ridícula e excéntrica. Desgraciadamente, os que optamos polo autobús, poderiamos dicir que só temos un exemplo máis da nefasta xestión do transporte público en Debagoiena. Os que toman o autobús neste val de Gipuzkoa non optan por tomalo, van en transporte público impulsados pola necesidade, son os pobres que viven na nosa contorna e que non teñen máis remedio que coller o autobús. Sendo honestos, dificilmente ninguén decidiría chegar unha hora e media máis tarde ao traballo para salvar o planeta.
Por último, e tendo en conta a proximidade das eleccións, gustaríame lembrar que fomentar a mobilidade sostible non é só avanzar no nome da ecoloxía, senón tamén apostar pola xustiza social.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]
Para que o ensino concertado?
A nova Lei de Educación aprobada na CAV contra a maioría dos axentes da escola pública ten como obxectivo garantir a gratuidade do ensino concertado a través do financiamento dos poderes públicos. No Estado español tamén se anunciou unha... [+]
O 15 de novembro celebraremos en Errenteria-Orereta as tres xornadas organizadas polos diferentes axentes que conformamos Euskal Herria Digitala. Trátase dun taller de autodefensa dixital feminista e unha charla sobre a dixitalización democrática.
Os membros de DonesTech... [+]