O 52,86% dos enquisados votaron oficialmente nas últimas eleccións ao Parlamento Vasco. Si súmanse ao censo electoral os cidadáns vascos con nacionalidade española e por tanto sen dereito a voto –166.695 persoas en 2019–, a participación sería do 48,09%. Pódense engadir migrantes que, sendo nacionalidade, non teñen dereito a voto, miles de vascos sen papeis, habitantes de Treviño e Villaverde Turtzioz, que quedaron sen dereito por estar en corentena (!!? ), votos nulos...
A calidade deberíanos preocupar tanto como a cantidade. E non estou a falar da quen se vota, senón de onde. Cantos dos votantes votaron máis a favor que en contra de algo? Cantos coñecen o programa que votaron? Cantos fixeron polo espírito desesperado, pola rutina, pola mera fidelidade á familia política de quen cumpre un trámite burocrático? Para facer o reconto máis rápido: Cantos fixeron con ilusión, paixón, na idea de que se decide algo importante que é bo para toda a comunidade electoral?
Si a política é de ámbito público (polis) e si é persoal é político, todo é política. Vivimos tempos moi complicados e veñen aínda máis complicados. Nun tempo no que a política é máis necesaria que nunca, a despolitización segue gañando terreo entre a cidadanía e cada vez está máis raptada nas institucións que fan antipolítica. A última campaña electoral e os seus resultados son á vez unha consecuencia e unha causa diso.
Fronte ao colectivo Penko, necesítanse propostas construtivas. Ou, do mesmo xeito que se incendia a terra esgotada para que dea novos froitos, queimamos o parlamento –é unha broma, señor xuíz de policía–. Ou enchemos o trámite con forza e repetimos as eleccións cun 5 (50%) ata que superamos o exame –é aínda máis, compañeiros da cidadanía sufrida-. Ou creamos actitudes, espazos, formas e medios máis interesantes para facer política, si quérese, nun primeiro momento na convivencia cos maiores –non é broma, aínda que nestes momentos parézao–. Pola contra, a antipolítica nosa que chamamos política seguirá sendo o día da marmota e, como di o devandito, no reino marmota, Urkullu marmota é rei.
Hauteskundeak izan dira oraingoan Euskal Herriaren mendebalde honetan, eta horien ondoren gerta ohi denez, erabateko garaipen loriatsua (auto)aldarrikatzera abiatu da prestu irabazten lar ohituta dugun EAJ.
Luza dakioke gaur EAJri esaldi klasikoan egiten den galdera: Non dago... [+]
Atzerrian bizi diren Euskal Herritarren botoak zenbatu ostean, PPk eta Ciudadanosek eratutako koalizioak bereganatu du Bizkaiko 25. eserlekua.
Iñigo Urkullu jarduneko lehendakariak eta bere alderdiak hauteskunde kanpainan esan dutenez, “ezkerrekoak eta eskuinekoak jada ez dira existitzen”. Gaur egun EAEn nagusi den politikaren alternatibarik existituko ez balitz bezala, hau da, ez balego bezala... [+]
Data: 2020ko uztailaren 12a (igandea). Ordua: 13:00. Tokia: H. herriko bozkaleku nagusiko kanpoaldean dagoen banku bat. Eguraldia: orduak iraun dituen euri jasa baten azken tantak. Jende mugimendu etengabea atarian. Talde handirik ez. Gehienak banaka, binaka, trioren bat... [+]
Nesta ocasión houbo eleccións neste oeste de Euskal Herria, e como adoita suceder, o PNV, moi afeito gañar, lanzouse a proclamar un triunfo glorioso (auto)absoluto.
Hoxe pódese expor ao PNV a pregunta que se fai na frase clásica: Onde está a túa vitoria? Trinta e seis... [+]