A maior fuga de presos en Europa, a do 22 de maio de 1938 no forte de San Cristóbal de Navarra, na que morreron moitos dos presos que foron capturados e asasinados como pezas de caza –en total 795 presos fuxiron e deles foron fusilados en 206 nas montañas da zona–. Tamén o fixeron con Leoncio de la Fuente Ramos.

Fresno el Viejo, de Valladolid, foi arrestado no seu domicilio o 19 de xullo de 1936 por enfrontarse a un grupo de falanxistas cunha enfermidade na cama e condenado a cadea perpetua e acabou en Ezkaba. A súa familia nunca soubo o que lle ocorreu, "dixéronlles que se marchou con outra familia", relatou á xornalista de Naiz Aritz Intxusta a súa bisnieta, Beatriz Fernández.

En xullo de 2018 os técnicos de Aranzadi exhumaron varios cadáveres no cemiterio da localidade de Larrasoaña, non moi lonxe de Ezkaba. Para iso foi imprescindible o testemuño de Paulina Lizoaien, grazas á asociación Txinparta. Cando era neno viu ao seu pai enterrando cadáveres con outros homes: “Dous miraron cara arriba e outros dous cara abaixo, dous confesáronse, outro dous non”. Nunca se falou diso, pero durante todos estes anos a Larrasoaña levou esa imaxe na súa memoria. “Eles tamén terán unha familia”, preguntábase.

A investigación xenética co banco navarro de ADN permitiu determinar que un deles é Leoncio de la Fuente, mentres que os outros tres non puideron ser localizados aínda. 82 anos despois, os restos foron entregados á súa familia nun acto do Instituto da Memoria celebrado no Arquivo Real e Xeneral de Navarra. Unha das fillas de Leoncio, Paula de la Fuente, recolleu os ósos do seu pai da man da conselleira de Relacións Cidadás, Ana Ollo.

O acto contou coa presenza de Paulina Lizoain, que se coñeceu por fin. Paula e Paulina, dúas mulleres duns 90 anos, fillas do enterrado e do enterrador.