Por outra banda, a estratexia nacional de xestión, control e erradicación do plumero do Ministerio para a Transición Ecolóxica considera que "os casos de alerxia respiratoria incrementáronse" durante a floración do plumero, o que pode deberse a esta planta, xa que nesas datas os outros gramíneas atópanse no momento de menos pole.

O home foi o culpable da expansión, porque a utilizou para adornar rotondas construídas en xardinaría e obras de submadera, etc., sen pensar nas consecuencias que podía producir. É por iso que se atopa tanto nas proximidades das estradas como nas zonas onde se realizaron obras públicas. Con todo, é moi versátil e pode crecer en contornas e climas moi diversos. Ademais, é moi produtivo, porque produce moitas sementes.

Na vertente cantábrica e noutras comarcas, esta planta converteuse nun problema grave: Asturias, Cantabria, Bizkaia... As institucións locais han tido que organizar programas especiais para facer fronte á invasión da planta e están a gastar moito diñeiro.

Por todo iso, e antes de que o problema se amplíe e amplíese, o grupo Urola Bizirik está a elaborar un mapa para a localización das pampas e herbas da zona, co obxectivo de informar os concellos do val e axudar a tomar as medidas necesarias de forma precisa e correcta.

Acabar coa planta non é fácil porque hai algunhas das súas características que hai que ter en conta:

• Ten follas duras e poden cortala.
• Aínda que se corta, vólvese a sentir.
• Hai que evitar o uso do lume, xa que non se destrúe con el. Pola contra, elimina a vexetación natural da contorna e, por tanto, o desenvolvemento da pampa faise aínda mellor, xa que queda sen competencia.
• Florece no verán, de xullo a outubro, e a planta pode producir 100.000 grans nunha tempada. Por tanto, antes de que a planta creza, é dicir, empezo a florecer e a formarse sementes, o mellor é eliminala. E si a planta é grande, antes de cortar os mocos ou plumeros que recollen estas sementes, hai que metelos nunha bolsa de plástico para que non se abran as sementes.
• A técnica máis axeitada para acabar con elas é a de arrincar de raíz, asegurando que as raíces non se deteñen. Tamén se utilizan produtos químicos, pero nunca en lugares onde poida haber auga, xa que son produtos moi prexudiciais para as especies que viven na auga.
• Outra técnica consiste en cubrir as matogueiras con malla antiherbácea ou outro material opaco ou negro. Así, sen luz e cun exceso de calor, non se fecundan novos exemplares.

Por tanto, e co fin de facilitar a destrución destas plantas, agradeceriamos désennos a coñecer as pampas que vedes na contorna, utilizando as nosas redes sociais (Facebook e Instagram) ou o correo electrónico urolabizirik@gmail.com, especificando a localización das plantas e, si é posible, enviando unha foto.