Marta sente os principais síntomas do Artiritis reumatoide: dor articular, brotes de hinchazón e rixidez. Ao tratarse dunha enfermidade autoinmune, o sistema inmulológico afecto ás articulacións, como poden ser os brotes de dor crónica e inflamación de dedos, bonecas, pés e xeonllos.

Na maioría dos casos os primeiros síntomas desta enfermidade prodúcense entre os 30 e os 50 anos, pero tamén poden darse en nenos e anciáns. A Marta, por exemplo, comunicáronlle aos 28 anos que padecía artrite reumatoide: "Non é fácil diagnosticar; realizan análises sanguíneas e radiografías ata que aparecen parámetros concretos; podemos permanecer anos buscando un diagnóstico".

Traballa no ámbito da saúde e a miúdo ten que estar a levantar e movendo aos pacientes. Explica que os síntomas lle levan a non traballar moito tempo: "É moi duro porque che envenena a dor. Ademais, si dáme duramente costa vestirme, imaxínache o que me custa mover a outra persoa".

Como agora ten que levantar a moitos pacientes onde traballa, está a pedir que se mova a outro lugar, pero denuncia que lle pon dificultades no traballo. Para conseguir cambios necesita un documento que acredite ter algunha discapacidade, pero é "moi difícil" conseguilo: "Ademais de que o proceso sexa complexo, é moi difícil demostrar a miña dor porque para os demais pasa desapercibido". De feito, aínda que a longo prazo se pode ver que as articulacións están destruídas ou desgastadas, a dor non se ve.

Neste sentido, considera que tamén vulneran o dereito á autodeterminación: "Pódome considerar discapacitado, pero se non teño algo que acredita, non son discapacitado para o sistema e non podo conseguir os cambios necesarios para min". Engade que non é fácil chegar á sanidade pública para toda a poboación: "Si teño dificultades para acreditarme, pense en persoas en situación máis vulnerable, por exemplo inmigrantes".

En paralelo. tivo que pedir que se baixe a xornada á metade porque a tensión aumenta a enfermidade: "Noutra situación igual non necesitaría media xornada, pero como traballamos en servizos mínimos sufrimos moita tensión". Engade que deberían contratar máis persoal: "Si queremos unha sanidade pública e universal de calidade debemos garantir os dereitos dos traballadores. Non podemos estar a lume de biqueira de traballo e traballar en mínimos". Non só afecto aos traballadores, senón tamén á atención sanitaria: "Nós somos os que coidan aos pacientes, pero quen nos coida? Sistemas non".

Aínda que empezou recentemente con media xornada, a longo prazo cre que pode ter problemas económicos: "Como non teño acreditación de necesitar media xornada, coa enfermidade non podo solicitar subvención para sufragar todos os gastos. Ao final, este tipo de prácticas fomentan a precarización dos discapacitados".

Contou que sente "incerteza" e "medo" tanto por problemas económicos como por outras consecuencias da enfermidade: "Como estou ben un día e non podo moverme a próxima vez, non se canto vou durar traballando, terei que deixar os plans cos meus amigos, si vou estar ben para pasalo, e vou poder facer mil cousas máis".