Estimado lector, imaxínache, es cidadán da CAPV e Osakidetza é o teu servizo público de saúde. De todos. Imaxina que algún día acode ao Centro de Atención ao Cliente para solicitar o seu HC e atopa as indicacións dun médico que non é o seu médico, nun idioma non oficial (inglés), escrito por alguén que non ten ningunha relación con vostede, contra os vascos. Seguramente te quedarías de pedra. Quizais enfadado.
Pois iso é, máis ou menos, o que a min ocorreume. Un anestesista do Hospital de Arrasate entrou na historia clínica dun paciente sen o seu consentimento, sen coñecemento do paciente, sen o seu consentimento. Non unha soa vez, senón tres veces. E di “Dear colleagues: If you hate spanish, please write your patients records in english because some of us do not”. Un documento público co logo de Osakidetza e, á súa vez, un documento propiedade do paciente. É dicir, expresar ante os nosos compañeiros e ante o paciente que escribir en eúscaro é odiar ao castelán e aos españois e, coma se non fose pouco, non escribir en eúscaro. Manifestando a necesidade de non utilizar o eúscaro no País Vasco e de utilizar unha lingua que non sexa local nin oficial.
A partir de agora, os usuarios vascohablantes de Debagoiena non acudirán tranquilos ao servizo de anestesiología, sabendo o trato e os insultos que poden sufrir por ser vascohablantes
Sacar contas. Malestar, malestar, preocupación, mala responsabilidade, malestar e medo. Ser ameazado por traballar en eúscaro en Euskal Herria. Non estar seguro. Que será o seguinte? Golpéannos? Virán en contra de nós? Mentres tanto, o citado traballador permanece hospitalizado, con total impunidade, cando os vascos nos tememos. Corresponde á Dirección da OSI Alto Deba e á Dirección de Osakidetza a adopción de medidas. A partir de agora, os usuarios vascohablantes de Debagoiena non acudirán tranquilos ao servizo de anestesiología, sabendo o trato e os insultos que poden sufrir por ser vascohablantes. Polo menos iso dixéronmo algúns pacientes. O persoal médico e de enfermaría de Osakidetza non se atreve, polo si ou polo non, a non resolver esta cuestión.
Con todo, existe a posibilidade de avanzar e mellorar. Instrumento para a promoción da imaxe corporativa de Osakidetza e a cohesión social. E por iso envíolle esta carta aberta ao Conselleiro de Sanidade do País Vasco. Esperando que o teña en conta.
É imprescindible modificar o código ético do persoal sanitario para que as actitudes cara aos pacientes euskaldunes sexan respectuosas
É imprescindible modificar o código ético do persoal sanitario para que as actitudes cara aos pacientes euskaldunes sexan respectuosas. Para que a lingua preferente do persoal sanitario sexa tamén respectada, para que traballemos nas dúas linguas oficiais sen imposicións. Sen ameazas. Cremos a documentación clínica tanto en eúscaro como en castelán, en función das preferencias e necesidades do paciente. En toda a organización, en todas as OSIs.
É hora de que se actualicen os protocolos de acollida dos traballadores para que os novos traballadores que virán saiban onde e a que veñen. Terán que atender aos pacientes euskaldunes e, de cando en vez, cada vez máis, terán en conta que os avisos clínicos atoparanse escritos en eúscaro. Non é moito pedir.
A dirección de Osakidetza débenos unha declaración pública, tanto aos pacientes euskaldunes como aos traballadores euskaldunes
Por iso diríxome a vostede, ao conselleiro de Sanidade. A dirección de Osakidetza débenos unha declaración pública, tanto aos pacientes euskaldunes como aos traballadores euskaldunes, porque aínda non podemos falar en eúscaro con tranquilidade nin escribir en eúscaro. Porque aínda os que relacionan o uso do eúscaro co odio, os que nos esixen non traballar en eúscaro, porque o fan entre nós, libres e tranquilos, con total impunidade.
Por favor, cambie o código ético. Por favor, modifique os protocolos de recepción. Por favor, teña en conta os dereitos dos pacientes e traballadores vascohablantes. Esperando a túa declaración pública e a de Osakidetza, e con moitas expectativas, escríboche esta carta aberta.
Aitor Montes Lasarte, médico de Osakidetza
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]