A Fundación Adacen de Navarra traballa con persoas con dano cerebral, cuxos usuarios son Rafa Ardanaz, Juan Luís García e Manolo Palo. O Parlamento de Navarra acaba de aprobar unha lei para atender e garantir os dereitos das persoas con discapacidade e Ardanaz, García e Pau participaron no proceso de elaboración da lei. A lei abarca moitos campos, pero centrouse na saúde pública. Están satisfeitos coa atención que reciben, pero en función do transporte non chegan ás citas.

Contaron paso a paso como é a atención sanitaria pública; en primeiro lugar, falaron do proceso para pedir cita, porque de aí a accesibilidade. Din que en xeral non teñen dificultades para pedir unha cita por teléfono, pero Ardanaz di que só a atenden por teléfono e non parécelle axeitada: “Conseguo a cita con facilidade, pero quero que me atendan con gana e cara a cara”.

Pau enfróntase ás citas. Vive no pobo de Astrain e acode os xoves ao médico, o resto dos días hai que ir a Zizur Maior. Normalmente a súa irmá chama ao médico, pero cando el chama non ten problemas: “Cando chamo por teléfono entendo todo si falo amodo”.

Unha vez tomada a cita, comentan que a maior dificultade é chegar ao centro de saúde. Vinana vai andando ao centro de saúde: “Está fronte a casa”. Pau e García, con todo, desprázanse en coche ou en cadeira de rodas, normalmente non teñen problemas para aparcar en lugares para persoas con discapacidade.

Pola contra, denunciaron as molestias que ocasionan o uso doutros transportes. En canto aos taxis, a Comarca de Pamplona conta cun total de 315 taxis, dos cales só 24 son accesibles para persoas con discapacidade. No principio do ano haberá vinte novas licenzas para Eurotaxis. “Unha vez cheguei moi tarde ao médico porque a Eurotaxia non chegaba”, conta Pau. Non é un caso illado, Ardanaz explicou que é unha queixa xeneralizada: “Moita xente quéixase de que teñen que esperar moito e chegan tarde, normalmente tes que esperar unha hora”.

Ademais, García explica que teñen dificultades para utilizar o transporte público: “A pendente de Billabesa case nunca funciona. Onte pasoume outra vez e o condutor meteume pola porta anterior, pero de aí é máis difícil moverme”.

En canto á accesibilidade dos accesos aos centros de saúde, Pau destacou que debe ser “fixa”: “Colocan unha pendente para os días que adoitamos ir, pero debería estar adaptada para o acceso diario coa cadeira”. García di que a pendente fixa ofrécelles a posibilidade de moverse libremente: “Podemos ir cando queiramos e non dependemos do que salgue”.

Tamén se fixaron na atención, e García destacou que é “moi bo”: “Aténdenme sempre moi ben e o médico explica moi ben as cousas, tamén lingüisticamente é accesible, todo enténdese perfectamente”. Pau e Ardanaz sumáronse a iso e subliñaron a importancia da atención á saúde pública. “Cando falamos da lei démoslle moita importancia á saúde”, di Ardanaz.