Ocórreme moitas veces: fixarme nas noticias e porme nervioso. A France revient, din. Tanto a Francia de Le Pen como a xenofobia e supremacía española, como os pallasos inchables, levántanse unha e outra vez. A merde revient. Como ouvimos, un grupo de traballadores de Osakidetza levantouse para denunciar o proceso de euskaldunización da atención sanitaria, non por ser euskaldunización tardía (xa que o primeiro Plan de Eúscaro púxose en marcha máis de vinte anos despois da súa creación), senón por ser inxusto e excluínte. Xusto cando o pacto popular sobre Sanidade está no horizonte, por casualidade.
É significativo que sexan sanitarios ou que se declaren así. En definitiva, non son médicos nin doutores os que critican que o eúscaro teña máis valor que o doutoramento nas oposicións. Como médico, ademais de director dos Cursos de Verán da universidade e profesor dun posgrao (da man 31), non teño vergoña de dicir a verdade de Pernando: o coñecemento do idioma dos pacientes é moito máis valioso na miña actividade diaria que a miña experiencia académica, e creo que será moito máis importante para os pacientes.
En primeiro lugar, e lendo o panfleto que eles mesmos despregaron, queda claro que a súa prioridade e responsabilidade non é o declive da atención sanitaria, senón a política lingüística e, sobre todo, o dano que iso poida ocasionar aos seus privilexios. Non é de estrañar que a planificación lingüística vincúlese á cultura vasca e non á atención propiamente dita. Aínda peor; impulsar o uso do eúscaro, a falta de persoal cualificado, pode deteriorar a calidade. Trátase de persoal sanitario, pero non analizou a literatura médica nin a evidencia científica. A atención sanitaria e a calidade van da man.
O rexeitamento e o non respecto da condición e o idioma dos pacientes é, por tanto, pouco tolerable na nosa organización. É sabido que o coñecemento e as competencias dos traballadores son imprescindibles para a calidade asistencial
Como ben indican, hai dous idiomas oficiais na CAV. Sen reviravoltas, din que o eúscaro é excluínte, mentres que o castelán non o é. En definitiva, non se trata da calidade da atención sanitaria, senón de priorizar a mobilidade interna dos traballadores puramente castellanohablantes. Queren un posto de traballo fixo, preferiblemente xunto a casa. Deste xeito, aceptan que a metade dos postos de traballo teñan Perfil Lingüístico (PL), a condición de que non a outra metade e, o que é clave, limitándose a que os traballadores euskaldunes inscríbanse exclusivamente naqueles postos que teñan asignado PL. Deste xeito, os traballadores bilingües serían destinados á reserva, afastados do ámbito urbano, e case ao exilio. Fóra de Bilbao, Vitoria e San Sebastián, é dicir, do mundo civilizado. Sei euskaldun, pero non moleste, por favor. O único servizo de cirurxía maxilofacial de Bizkaia, por exemplo, cando se atopa no Hospital de Cruces. Non temos os vascos dereito a vivir en Bilbao? Non hai vascos en Vitoria? En definitiva, defenden un apartheid: a segregación entre euskaldunes e castellanohablantes.
A imputación ao eúscaro ou a calquera minoría (xa sexan xitanos ou inmigrantes) da caída dos servizos sanitarios é, sen dúbida, racista. Así mesmo, o rexeitamento e o non respecto da condición e o idioma dos pacientes é, en menor medida, discriminatorio e, por tanto, inaceptable na nosa organización. É ben sabido que o coñecemento e as capacidades dos traballadores son imprescindibles para a calidade asistencial. Desgraciadamente, deciden non estudar, non chegar ao que necesita axuda. En lugar de escoitar, prefiren falar eles mesmos. Impor os valores persoais, a linguaxe ou a visión, e non recibir o caudal dos demais. Non nos queren, non nos queren.
Como se dixo, en breve porase en marcha o pacto popular sobre sanidade, que debería sentar as bases acordadas entre todos a favor da saúde pública. A atención en eúscaro é unha desas bases, obrigatoria, obrigatoria. Todos os usuarios teñen dereito a recibir os servizos sanitarios en eúscaro, tanto nas súas relacións orais como escritas. Tamén a historia clínica en eúscaro. A segregación entre pacientes non é aceptable na actualidade. Tampouco renunciar ao eúscaro. En Osakidetza non xenofobia, por favor. Sen eúscaro, sen atención en eúscaro, sen convivencia, non haberá pacto de país.
Aitor Montes Lasarte, médico de familia de Osakidetza
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]
A nova Lei de Educación aprobada na CAV contra a maioría dos axentes da escola pública ten como obxectivo garantir a gratuidade do ensino concertado a través do financiamento dos poderes públicos. No Estado español tamén se anunciou unha... [+]
O 15 de novembro celebraremos en Errenteria-Orereta as tres xornadas organizadas polos diferentes axentes que conformamos Euskal Herria Digitala. Trátase dun taller de autodefensa dixital feminista e unha charla sobre a dixitalización democrática.
Os membros de DonesTech... [+]
Levamos unhas semanas escoitando en todos os medios e redes sociais as opinións de Iñigo Errejón sobre as acusacións de violencia machista. Xunto a iso, están a xurdir moitas controversias: como debemos denunciar as mulleres, como deben ser as nosas relacións sexuais, o... [+]
Hai quen di que as eleccións non serven máis que para dar carácter legal ás decisións políticas. E non son poucos os que pensan así. Vale, pero con iso dinse moitas cousas, entre outras cousas, que o verdadeiro poder, o poder, está fóra dese xogo.
Pero, na miña... [+]
Nas últimas décadas traballei no ámbito do eúscaro, tanto na euskaldunización de adultos en AEK, como na defensa dos dereitos lingüísticos no Observatorio, ou a favor da normalización do eúscaro no Consello de Euskalgintza. En todas partes tocoume escoitar terribles por... [+]