É case un mes desde que estalou o choque entre a dirección de Osakidetza e os xefes de servizo da organización sanitaria integrada OSI Donostialdea. A Dirección cesou a principios de decembro a dous xefes de servizo médicos: “Por criterios políticos”, denunciaron os traballadores. Desde entón, os xefes de servizo realizaron concentracións e publicaron unha carta conxunta para pedir solucións.
A semana pasada suspendéronse as concentracións porque comezaron a dialogar coa dirección, pero estas semanas volven reunirse. O mércores, Cristina Calvo, Felix Zubia e Manuela Pérez, xefa de servizo da OSI Donostialdea, concretaron cinco solicitudes en rolda de prensa en nome dunha “asemblea de traballadores”.
Dirección intrahospitalaria
En primeiro lugar, consideran imprescindible a “dirección que vén do hospital”, é dicir, que o equipo estea formado por persoas que coñecen a OSI “ben e internamente”. Solicitan a presenza dos membros de atención primaria da OSI.
Piden unha mesa técnica horizontal para decidir sobre a OSI Donostialdea
Doutra banda, subliñan a necesidade dunha mesa técnica na que estean representados “todos os traballadores”. Berria recolleu que por decreto, os xefes de servizo explicaron que agora se fan “consellos clínicos asistenciais”. Con todo, venos insuficientes, porque adoitan ser raros e verticais onde os traballadores non teñen voz.
Neste sentido, sinalan a necesidade de que a avaliación do persoal fágase “de arriba a abaixo”, é dicir, que o persoal tamén poida avaliar a altos cargos e á dirección.
Interinidade 30-40%
En canto á estabilización dos profesionais, denuncian que entre o 30 e o 40% teñen postos de traballo provisionais, o que supón “grandes problemas”. Piden transparencia informativa sobre as condicións de traballo.
Finalmente, piden explicacións sobre a organización do Oncolóxico. Queren que se integre “integralmente” dentro dos servizos públicos de Osakidetza, e denuncian que o convenio que acaba de concretar Onkologikoa e Osakidetza non o deixa claro.
Indican que a próxima reunión é o 18 de xaneiro e que até ese momento seguiranse realizando concentracións todos os luns no hall do Hospital Donostia.
En 1813, o deputado Lloret e Martí dixo: “O pobre campesiño e o simple soldado son as dúas clases máis cheas de dor e miseria no Estado. E realmente son eles os que manteñen a monarquía e os luxos dos poucos individuos que a integran”, e dá paso aos fondos benéficos... [+]