Fronte a quen reivindican que os orzamentos son matemáticos, volvemos a ver que son un exercicio político de primeira orde que serve para coñecer o proxecto, a estratexia e a cultura política dos partidos. Ademais da posibilidade de trasladar propostas e reivindicacións a políticas reais, é evidente que o momento orzamentario xoga un papel fundamental na dirección e alimentación das estratexias políticas.

En Navarra chegouse a un acordo que reforza a composición das súas institucións e o espazo político que pode dirixir as políticas durante longos períodos. No Estado español, os de Madrid son acordos que non só acabaron a lexislatura, senón que permitiron reforzar a posición na súa propia casa, e non é pouco, porque parece que a única posibilidade de dar continuidade ao goberno local é repetir a fórmula actual. En Vitoria-Gasteiz, no debate das emendas á totalidade, imos ver que propostas políticas teñen entre mans as que hoxe son oposicións para que mañá sexan goberno. Os partidos de esquerda mostraron a súa vontade, capacidade e iniciativa para chegar a acordos, así como a súa disposición a actuar nun escenario sen acordo.

Trátase, por tanto, de acordos que fixeron posible as estratexias políticas e o diñeiro para levar a cabo as políticas públicas dirixidas aos partidos de esquerda desde o espazo no que se centran, nun contexto de nós. Pero, tendo en conta que de momento –e con condicións– os límites e os estritos controis establecidos pola Comisión Europea ao gasto público víronse interrompidos, si trátase de acordos e estratexias que sirvan para non volver ás políticas de 2008... despois.