Di Martínez que foi un proxecto piloto: "Aproveitei a famosa ruta que desde a ponte romana de Armintza diríxese a Urizar para animar á xente a ler poesía en eúscaro". Para iso, 11 creadores vascos colocaron na zona carteis con senllas poesías compartidas. Dado que os carteis estaban ocultos, os visitantes deben utilizar a tecnoloxía NFC (Near-field communication) e os códigos QR para localizalos: "Formo parte do movemento polo software libre e quería levar a cabo este pequeno proxecto para fomentar e reflexionar sobre o uso da tecnoloxía, a natureza e a poesía a través desta tecnoloxía e do uso dos poemas"

Ao principio, o bermeotarra afincado en Armintza recoñeceu que tiña unhas expectativas moi baixas: "Temos que ter en conta que a poesía, o eúscaro e a tecnoloxía eran os temas do proxecto, por tanto, non eran nada os mainstream". Ademais, indica que o despregamento se realizou unicamente a nivel local: "O escritor e amigo Aritza Bergara compartiuno nas súas redes sociais e, en xeral, só fixen difusión entre os meus amigos". Con todo, nun único mes participaron 146 persoas e 91 delas percorreron todo o percorrido. "Para min o resultado foi moi bonito, tendo en conta cales foron os medios de difusión".

Pola cultura libre

Martínez subliña que a licenza da Poesía no Campo Próximo foi Copyleft, neste caso CC BY-SA, licenza para compartir con facilidade obras creativas por todo o mundo. Esta licenza de Creative Commons ten como obxectivo reducir as barreiras legais para compartir contidos, recoñecéndoos (BY, Attribution) e compartíndoos da mesma maneira (SA, ShareAlike). O autor quixo destacar este aspecto do proxecto porque cree no Copyleft. "Creo que este tipo de licenza especial, tanto para o eúscaro como para a cultura de Euskal Herria, pode achegar moitos beneficios, e por iso tento difundir libremente os materiais que se xeran en todos os proxectos que realizo". Nos últimos anos, a petición dos grupos que apostan pola cultura libre, actuou de maneira itinerante e expresou o seu desexo de promover a reflexión sobre a Poesía no Espazo Próximo, entre outras cuestións.

Ademais, tamén quería reivindicar que a cultura ten que ocupar o espazo público co proxecto: "Non pedín permiso a ninguén para levar adiante o proxecto, e tomei a decisión de forma consciente". Así mesmo, di que "para demostrar que existe a posibilidade de achegarse á tecnoloxía e á cultura sen ser un gran museo", que os materiais para o proxecto foron feitos repetibles por calquera en calquera sitio. Ademais, engade que pode ser un exemplo interesante de promoción do proxecto para outros proxectos: "Turismo local, mitoloxía, memoria histórica... A única limitación é a imaxinación".