Oier
- É duro que Oier, Preso Político Vasco, foise sen conseguir os nosos obxectivos principais. Unha vez máis. É terrible que se decate de que algúns voitres o fixeron polo seu propio interese. Unha vez máis. É duro que tantos soldados caian no camiño sen adquirir aínda a liberdade integral de Euskal Herria.
Non nos imos a pór a chorar! Isto sucedeu despois da chamada guerra civil de 1936/39. O “Partido” ordenou que quedase quieto: “…, son comunistas,… enredadores ou mesturadores de exclusións… nós mesmos a nosa familia …. eses maquetistas…” Ese foi a mensaxe máis central e velenoso do PNV. É dicir, a burguesía de Euskal Herria situouse ben no panorama de posguerra e esforzouse por gañar o desafío. É dicir, entre os señores e os ocupantes da zona, pór o carácter político de Euskal Herria como nación aos intereses de España, repartir a plusvalía … e hoxe tamén o fan.
Que é o que temos hoxe? O PNV autonomista xurdido da clase burguesa segue na mesma liña. Hai outro elemento. Nesta ocasión EH Bildu súmase á fraude con Euskal Herria. Ben. Antes tiñamos aos caciques, á vella lei e á boa sorte… e agora á modernidade de EH Bildu. Moda vella con traxes novos.
E, por tanto, que demos véndennos estes nos países do Sur repartidos por España, que son Álava, Bizkaia e Gipuzkoa e o Alto Navarra? “España” é o que nos venden uns e outros. Non hai futuro para unha Euskal Herria libre. Nin España nin Francia deixarán nunca a Euskal Herria libre.
O que fan Francia e España é salvar o seu sistema e a si mesmos. E para asegurar a súa supervivencia utilizarán a súa lexislación e a súa forza. Abramos os ollos e sexamos sinceros connosco mesmos. Se se segue por ese camiño, Euskal Herria non coñecerá máis que a derrota.
Que é o que temos hoxe? O PNV autonomista xurdido da clase burguesa segue na mesma liña. Hai outro elemento. Nesta ocasión EH Bildu súmase á fraude con Euskal Herria. Ben
Necesitamos moitos compañeiros de loita para conseguir unha Euskal Herria libre, socialista e solidaria. Necesitamos compromiso en poucas palabras. Tamén rexeitar as mensaxes do inimigo. Non podemos crer no sistema e na filosofía dos inimigos que ocupan e explotan Euskal Herria porque son inventados para acabar connosco. É tan sinxelo como iso.
Estamos preparados para afrontar e avanzar? Cada cal debe responder a si mesmo. Mollarse. A participación do pobo é imprescindible. Como dicía Argala, só o pobo pode salvarse a si mesmo. En poucas palabras, case todo está devandito. Todos temos que achegar algo e dunha maneira organizada. Non hai máis.
Non vai ser fácil, pero si non, é mellor que nos sumemos de cheo na dinámica do PNV. Sabemos que na nosa vida teremos menos problemas e menos dificultades. É dicir, se nos sublevamos, teremos moito traballo e inseguridade por todas partes. Si, pero son características que afloran en todos os procesos de liberación. Maldita trampa se non é así!
Non podemos esquecer algunhas mensaxes velenosas: a de “posible” e “imposible”. Os que nos pisan publican ben a súa mensaxe. Desde os medios de comunicación, desde os centros educativos, pero tamén a través deses partidos reformistas e socialdemócratas. Considéranse abertzales (ou non, hoxe sábeo un…) pero seguen o xogo dos ocupantes.
Algúns marxistas din: “Por ter un fusil na man non necesitaches toda a lexitimidade”. Iso é precisamente o que se lles acusa aos revolucionarios. Pero, sinceramente, tampouco hai liberación da trama do sistema do inimigo, nin nacional nin social.
Un militante de esquerdas que non teña mentalidade político-militar non poderá atopar a táctica e estratexia axeitada para enterrar á clase opresora. Non hai que ser moi rápido para chegar a esta conclusión. Non estamos a inventar nada.
Non vai ser fácil, pero si non, é mellor que nos sumemos na dinámica do PNV. Sabemos que na nosa vida teremos menos problemas e menos dificultades. É dicir, se nos sublevamos, teremos moito traballo e inseguridade por todas partes.
De feito, algúns deron por finalizada unha etapa do proceso de liberación de Euskal Herria, a das liñas político-militares. Outros temos claro que todo tipo de espadas seguen en pé até conseguir a liberdade nacional e social de Euskal Herria.
Por iso facemos un chamamento á loita. Cada cal ten as súas forzas, pero todos temos que pór algo. Pola contra, se hai amigos que dan a súa vida, resultaranos imposible.
Que ninguén diga que a nosa liberdade é un pesadelo. Teremos que esforzarnos e sufrir, pero imos garantir a supervivencia da Clase Traballadora de Euskal Herria. Si ou si. Ante o inimigo debemos manternos firmes. Non hai máis.
En nome de Oier e doutros tantos loitadores, gudaris e a maioría oprimida do mundo, seguiremos loitando ata que Euskal Herria libérese. No camiño da Independencia e o Socialismo!
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]