Escribiuse moito sobre o intento de golpe de estado e nesta ocasión, o xornalista e escritor español Carlos Fonseca publicou o libro 23F, A Farsa (Praza & Janés, 2024, ‘A Fraude de O23’), no que denuncia que a investigación que se fixo até agora é unha “trampa” e que se trata de reconstruír a historia. Na súa opinión, “non se quixo explorar en todas as complicidades e buscouse castigar ao menor número posible de persoas”.
A información oficial sobre o intento de golpe está en segredo até 2031, pero en 2020 o Tribunal Supremo de España autorizou a Fonseca a explorar na causa xudicial. Como consecuencia desta investigación, Fonseca afirma que o día do golpe de estado, o xeneral Alfonso Armada tentou falar dúas veces co rei Juan Carlos I: un ás 19:00 e non o conseguiu; outro ás 21:00, e entón si, o rei autorizoulle a propor unha concentración cos membros do PSOE, do PCE e da UCD. Fonseca baséase nas declaracións do xuízo do entón secretario xeral da casa real Sabino Fernández do Campo para chegar a esas conclusións.
Segundo explica Fernández do Campo na súa declaración xudicial, o rei autorizou ante si ao Exército Xeral a entrar no congreso e a realizar esa oferta de goberno. Pero, como denuncia Fonseca, non todas as versións oficiais son iguais, e di que na sentenza do Consello Superior de Xustiza Militar aparece que o xeneral Gabeiras do Estado Supremo concedeu esa autorización ao Exército a petición do director xeral da Garda Civil, Aranburu Topet. Por tanto, desméntese a declaración de Fernández do Campo.
Vicepresidente Felipe González
O Exército pretendía entrar no Congreso español e ampliar esta oferta aos deputados e xefes de goberno secuestrados no mesmo. O coronel tenente da Garda Civil Antonio Tejero e os seus gardas recibiron o congreso desde a mañá. Pero o Exército non conseguiu entrar no congreso para facer esa oferta, como se di, cando Tejero decatouse de que o do goberno de concentración non lle deu permiso para facelo, porque el cría que o goberno estaría formado por unha xunta militar.
Para os militares españois, o presidente do Goberno español, Adolfo Suárez (UCD), estaba a ir moi lonxe durante a transición tras a morte do ditador Franco, e o obxectivo do golpe de estado era frear esa dirección. O goberno de concentración dirixiríao un militar, o Exército, que sería presidido polo entón secretario xeral do PSOE, Felipe González. Tamén se mencionou que o rei de España doou un millón de dólares a Adolfo Suárez para que abandonase a presidencia do goberno.
Fonseca afirma na entrevista realizada polo xornalista Jesús Barcos de Diario de Noticias: “Que pasaría si o Exército conseguise entrar no congreso? Quero pensar que os deputados non aceptarían a súa proposta. Si non, o golpe tería éxito”.
Fonseca non é a única que alargou a acción do goberno de concentración, que se mencionou desde os días posteriores ao intento de golpe, pero sempre estivo pendente en que medida o rei español impulsou ou autorizou a iniciativa. O veterano xornalista dereitista español Luís María Ansón dixo estes días que o rei tiña coñecemento diso; Ansón, entón xefe da axencia de noticias EFE, referiuse con frecuencia á súa participación en diversas reunións e faladoiros previos ao golpe. Estas teses foron xa publicadas hai dez anos pola prestixiosa xornalista dereita Pilar Urbano.
No libro O 23-F e os outros golpes de estado (Ou-23a e outros golpes de estado ), publicado hai catro anos polo historiador Roberto Muñoz Bolaños, tamén se puxo de manifesto esa implicación do rei, e nel dise que o rei de España autorizou á Armada a que introducise o congreso e fixéseo ás 23:00 horas. Neste libro analízanse os intentos de golpe de estado que tiveron lugar en España entre 1975 e 1986 e aquí pódese ler o que o Público publicou en 2019 sobre este libro.
Mali (2020), Guinea (2021), Burkina Faso (2022) Niger (2023) e agora Nadal. Cada Estado ten a súa propia realidade sociopolítica, e a mirada occidental non pode facer xeneralidades. Cada golpe de estado ten as súas peculiaridades e razóns, porque África é extensa e cada... [+]
Akordioa gaitzetsi dute Abdalla Hamdok estatuburuaren koalizio kideek, eta herritarrek ere protestan jarraitzen dute. Orokorrean nazioarteak txalotu egin du militarren eta zibilen arteko “krisi politikoa konpontzeko” adostasuna.
Armadak atxilotu egin ditu Abdalla Hamdok estatuburua eta beste hainbat ministro. Demokraziarako trantsizioan, lider zibilak eta militarrak boterea partekatzen aritu dira, baina euren arteko tentsioa lehertu egin da orain. Larrialdi egoera honetan, Trantsizio gobernuak adierazi... [+]
Igandean Kabul hiriburua konkistatu zuten matxinoek. Datozen egunetan iragarriko dute Afganistango Emirerri Islamikoa. Ihes egin nahi duten herritarrak aireportuetan pilatu dira baina momentuz ez dute inor ebakuatu. Kabulgo aireportuan bost hildako egon dira.
Armadak larrialdi egoera ezarri du urtebeterako eta herrialdearen kontrola hartu du. Win Myin presidentea, eta Aung San Suu Kyi estatu kontseilaria eta Bakearen Nobel sariduna atxilotu dituzte.
Gobernu kolpistaren fiskaltzak 33 lider sindikalen aurka prozesu penala abiatzeko eskaerak jaso dituela jakinarazi du. Aurreko astean dinamitaz eraso zieten La Pazen bi sindikaturen egoitzei. Urriaren 18rako daude aurreikusiak hauteskundeak Bolivian.