Cumpriuse o que dicían as enquisas e Giorgia Meloni impúxose nas eleccións presidenciais italianas. O líder ultradereitista ha obtido o 26,5% dos votos, seguido do candidato á esquerda do centro (PD) Enrico Letta co 19,4% dos votos e o terceiro posto Giuseppe Conte, ex ministro do Movemento Estrela 5, co 14,8% dos votos.

Aínda que o partido ultradereitista Leiga de Salvini no bloque da dereita e a Forza Italia de Berlusconi quedaron por baixo do 10% dos votos, o bloque da dereita obtivo suficientes deputados para apoiar o posible goberno que dirixiría Melón no Sentado que estaba no Parlamento. O seguinte traballo de Meloni será acordar co presidente italiano, Giuseppe Matarella, as condicións para formar un goberno.

Gran importancia das coalicións

O de Italia é un sistema electoral que prefire as coalicións. A dereita acordou desde o principio a súa intención de presentarse en coalición en todos os ámbitos electorais posibles. No 37% dos escanos ou, mellor dito, en 147 seccións do país onde se elixe un único candidato, faise imprescindible presentarse en coalición para concentrar as votacións ao redor dun candidato. Así o fixo a dereita sumando unha chea de votos, mentres que a esquerda tivo a imposibilidade de presentar candidatos á unión desde o primeiro momento. Este factor é imprescindible para entender a vitoria de Meloni e, en xeral, do bloque dereito. Tería que pensar á esquerda, porque estas discrepancias son as que facilitaron a Meloni o acceso ao palacio de Chigi.

Como adoita ocorrer na maioría dos países, a abstención axudou ao extremo dereito. Desde a instauración da democracia nunca houbo unha abstención como a do domingo en Italia. A participación foi do 63,91%, dez puntos menos que nas últimas eleccións xerais de 2018. A pantasma da ultradereita tampouco activou a un electorado que cada vez máis se está afacendo quedar en casa.

Perdedores á dereita e á esquerda

O principal perdedor da noite foi o candidato á esquerda do centro Enrico Letta (PD). O que aparecía como alternativa a Melón nas enquisas non conseguiu deter a tormenta da punta dereita e de Meloni. Isto podería pór en cuestión a Letta e reforza enésima vez a quen esixen a remodelación do partido. A pesar de pasar moitas horas desde que os resultados principais fixéronse públicos, no momento de redactar este artigo, Letta aínda non realizou unha valoración pública dos resultados. A lista Herri Batasuna, dirixida á súa esquerda e polo ex alcalde de Nápoles, Luigi de Magistris, tampouco obtivo os resultados esperados co apoio público e mediático de Melenchon e Pablo Iglesias das últimas semanas. Para a esquerda italiana, que leva anos inmersa nunha crise, foi outro día de eleccións duro.

Á dereita o claro perdedor foi Matteo Salvini, quedando por baixo do 10% dos votos. É máis, Lombardia e Veneton, da historia do feudo setentrional, tamén se impuxeron a Melón. A pesar diso, o líder ultraligero nacido en Milán reiterou a súa intención de gobernar con Melón. Hai que ver cal vai ser o papel de Salvini e Leiga nese posible goberno despois destes resultados.

O portavoz da esquerda, Il manifesto, di claramente que o outro candidato que salgue reforzado das eleccións é o ex Ministro Primero, Giuseppe Conte. A través dunha campaña moi dinámica, o movemento das 5 Estrelas máis débil mantívose e conseguiu gañar nos seus feudos históricos do sur. Si Letta púxose en perigo, parece que os votos fortaleceron a Condé. Está por ver a posición dun movemento populista como 5 estrelas fronte ás políticas dun posible goberno no extremo dereito, non hai que esquecer que en 2018 o movemento chegou a asinar un pacto de goberno coa Lei de Salvini.

Goberno ultraderecho

Meloni consegue en Italia o que Le Pen non conseguiu en Francia. O mesmo ano que o centenario da marcha fascista de Musolini a Roma, os neofaxistas italianos volven ao mando do país. Fai 100 anos o fascismo necesitou a axuda de liberais e monárquicos para apoderarse do poder. Nesta ocasión parece contar co apoio de Silvio Berlusconi. Queda por ver o peso da Lei de Berlusconi ou Salvini neste posible goberno. Enric Juliana, experto en política italiana nA Vangarda, aseguraba na televisión pública do Estado español que será probablemente un gaivota que dará unha guerra cultural. Pero no plano económico e xeopolítico Melón non vai afectar á posición atlántica de Italia.

Chegan tempos malos para as minorías do país. Porque sabemos onde vai buscar responsables ante os problemas estruturais do país ese goberno do futuro. Si non está no Parlamento, a sociedade italiana terá que organizarse fóra del para facer fronte á tormenta reaccionaria.