A venda de elefantes promovida polo Goberno de Namibia foi obxecto de duras críticas desde o momento do anuncio da poxa. Estas críticas internacionais han suposto que só un terzo das vendas executáronse, tal e como recolle o portal IPS.

O Goberno de Namibia considera que as secas están a aumentar os conflitos entre especies salvaxes e seres humanos e para facer fronte a iso, os funcionarios de Namibia decidiron sacar aos elefantes das súas terras e vendelos ao que máis diñeiro poña. Varios grupos de protección animal criticaron a venda de especies en perigo de extinción nos últimos anos. Pero a pesar do fracaso da poxa de Namibia, na que se saltaron "só" 57 elefantes, o Goberno non descartou realizar unha nova venda no futuro.

As autoridades indicaron que os elefantes vendidos en Xapón serán capturados e os seus hábitats poderán ser extraídos das capturas. Dos elefantes vendidos, 42 serán exportados a todo o mundo, sen especificar o seu destino, e os outros quince restantes quedarán en Namibia, a pesar de que non se deron máis detalles.

"Onde van estes animais vendidos? ", preguntouse o biólogo Keith Lindsay, que se mostrou crítico coa poxa. -Non o sabemos. Non hai detalles. Non houbo transparencia. Ademais, de onde van saír eses elefantes? Si tómanse dalgunhas zonas, o impacto na poboación de elefantes pode ser grave".

Segundo o Goberno de Namibia, a poboación de elefantes aumentou nas últimas décadas, pasando de 7.500 en 1995 a 24.000 en 2019. Con todo, non son da mesma opinión os grupos de protección dos animais. Estímase que o tamaño real da poboación é moito menor que o que establece o Goberno, unhas 6.000 persoas.

Mark Hiley, membro da ONG National Park Rescue, que traballa para evitar o peche dos parques naturais de África, informou a IPS do seguinte: "Coa escusa de favorecer ás comunidades, os políticos africanos están a aumentar o número de reservas, están a vender o seu patrimonio natural e sacando diñeiro das potencias inmorais estranxeiras. Pero ata que eses millóns de tuits enojados en Twitter convértanse nunha auténtica compensación importante, a súa destrución será inevitable".

Segundo Hiley, "a situación dos últimos elefantes en África non é moi diferente á dos últimos bosques tropicais en Brasil; as nacións empobrecidas explotarán sempre o activo compartido do mundo dentro das súas fronteiras, ata que o mundo lles compense por protexelas".