En primeiro lugar, defenden o piñeiro porque serviu para repoboar montañas despexadas nos últimos séculos. A pesar de que o punto de partida é discutible, non se pode negar que se trata dun mal modelo de xestión. En primeiro lugar, hai que sinalar que esta repoboación non favoreceu a recuperación dos bosques. Pola contra, a través da matarrasa, a abusiva apertura das pistas, a contaminación química por aire e outras técnicas agresivas, é evidente o dano causado en todas partes, aínda que non se realizou o seguimento e control necesarios. Nunha orografía tan complexa como a nosa, empregáronse técnicas que foron abandonadas en Europa hai tempo. Evitar este tipo de ataques mediante leis e regulamentos propios da Administración, así como prohibir estas técnicas en zonas con pendentes mínimas. Esta cuestión tramitouse na anterior lexislatura na Deputación, pero coa entrada do goberno do PNV, os cambios suspendéronse.

Doutra banda, Baskegur fai dúas propostas para reverter a situación: aproveitar os tratamentos que se supón que existen para facer fronte a estas pragas de fungos e estudar o impacto do cambio climático nos nosos bosques, para explorar as especies alternativas. Fálannos da bioeconomía forestal, da economía circular e da sustentabilidade, pero sen concretar nin unha soa proposta dirixida a iso. Iso si, en todo isto da vergoña, din que as empresas, a administración e a sociedade teñen que participar, despois de estar historicamente tan agresivas contra a participación dos axentes sociais a favor da conservación da natureza. A falta de participación da sociedade, con todo, non é responsabilidade de Baskegur, senón da Deputación. Naturkone, nós na pasada lexislatura conseguimos crear a Mesa da Biodiversidade, pero foron incapaces de convocar unha mesma reunión, e por suposto, o PNV retirounos ese instrumento de participación.

Baskegur non cuestiona a actual política forestal. Non prioriza modelos de xestión orientados á sustentabilidade, entre outras razóns porque suporía a aceptación dos impactos ambientais e non existe no seu discurso. Moi ao contrario, aproveitan o discurso para aumentar a confusión e o descoñecemento. Constantemente mencionan os bosques e a recuperación dos bosques cando se refiren á plantación de árbores de monocultivos. Dicir que en Euskadi mantemos un equilibrio entre frondosas e coníferas é unha mentira con mala intención. Saben perfectamente que as frondosas de Álava compensan a hexemonía das plantacións de coníferas de Gipuzkoa e Bizkaia. Onde está o equilibrio no val do Deba? No alto Urola? En época de Oria? Si hai equilibrio, este debate non está na praza pública. Distinguen moi ben os bosques e as plantacións, pero aproveitan esta confusión do discurso para ocultar os efectos ambientais da súa actividade. Non está permitido.

Que quen din que a xestión dos bosques prevén os incendios de forma ilexítima opten pola substitución dos piñeiros por eucaliptos, ou que non se teña en conta a perda ou o desgaste do solo por parte dos afectados polo cambio climático. Utilizan un discurso politicamente correcto para que a política forestal competencia da Deputación prime un modelo de xestión intensiva baseado en monocultivos, sempre baixo o control do sector, coma se fosen os únicos interesados.

Porque non queren ouvir que o desmoronamiento dos recursos naturais actuais vai en detrimento de toda a sociedade e que para atopar o equilibrio da silvicultura hai que cambiar radicalmente a política forestal existente. Naturkone sinalou que a sociedade “ten que recoñecer as achegas dos propietarios de terreos e dos demais membros da cadea de valor do sector”, pero iso esixe un debate público, entre outras cousas porque os esforzos dos propietarios dos terreos para a recuperación dos bosques redundan en beneficio de todos e non pode prexudicar a estes interesados.

Para que esta crise non quede nun desastre, deberiamos tomala como unha oportunidade para corrixir os erros. Por iso pedimos á Deputación de Gipuzkoa que cambie dunha vez por todas as súas actuacións. Naturkone presentou a proposta de cambio e xa crearon as ferramentas que poden servir para iso. Só falta a vontade da Deputación