Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Un lugar no mundo

  • Algúns de nós nacemos aquí, o azar decidiu que seriamos parte do 11% da poboación. Outros decidimos ser rurais e vivir no 89% do territorio. Todos recoñecemos que vivir aquí ten dificultades extraordinarias, que desde a administración non van pór ningunha forza especial para traer e manter os servizos públicos, porque, por suposto, só somos o 11% da poboación! Nós só temos terra. Terra e fronteira, ladeiras e cumes, regatas e mar. Formamos comunidades, concejiles e barrios por barrios, e tentamos vivir con eses soportes que temos. Cada día esforzámonos, cos nosos proxectos de vida, en ofrecer desde esta modesta organización alternativas estimulantes para todas as persoas, desde a pequena até a comunidade, coidando a terra que nos acolleu no seu mobiliario.

09 de abril de 2024 - 11:30
Última actualización: 14:08

Os que vivimos no campo somos a terra, a fronteira, as ladeiras, os cumes, os arroios e o mar. E todo o que pode entrar neles, todos os que poden entrar, tamén nos fai. É dicir, sen eles, nós non somos. Por iso facemos palabras de Joseba Sarrionandia: “Dificilmente deixa a súa terra natal onde ten raíces”.

Fatígaa necesita moito, enorme, para deixar a alguén á súa terra natal, o seu lugar no mundo. No medio rural o exilio non é novo, os nosos antepasados sufriron e, desde entón, a morcilla non cesa. O futuro estaba aí –está–, alén, no 11% do territorio, onde comezan e terminan as estradas e os ferrocarrís.

Crer que aquí non había nada e que todo estaba na zona urbana, isto morto e alí a vida. Unha pandemia demostrounos que a nosa valía, que os que nos fan non só son elementos para o goce, senón que son espazos respiratorios imprescindibles. O noso traballo era máis básico que nunca, porque non había acceso á comida desde fóra, a presión de toda unha sociedade fixo que a prohibición das feiras durase só dous días. Tememos que o vento leve todos eles.

Non hai máis que tomar revistas de autoridades de distintas administracións para ler que a localización axeitada dos macroproyectos enerxéticos, e outros, é rural, entre outras cousas, porque vivimos poucas persoas e, por tanto , o impacto que terá na sociedade é pequeno, por tanto aceptable. Trátase do campo de sacrificios. Territorios sacrificables. Das persoas sacrificables. Estamos a falar de nós en papeis oficiais. E de ti, que vives no espazo urbano.

Porque os dous ámbitos son necesariamente complementarios –outra cousa é a relación de poder que se construíu–. As que vemos ao abrir a xanela, sexas consciente ou non, son tamén parte de ti. Sen coñecer a existencia destes vales ou cascos de montaña. É máis, quizá algúns dos pratos que tes na cociña creáronse aquí e pasen polas nosas mans, sexan animais ou vexetais.

Teremos pan se tapamos os campos con placas solares? Si cóbrense plantacións de sementa de cereal ou de curado de herbas para o inverno, será para os animais de aquí para comer? Si non fose así, por onde o leite e a carne? Si non se pode plantar remolacha entre as placas solares, non hai azucre?

Os cambios inherentes ás instalacións de muíños de vento e liñas de alta tensión –estoures, movementos de terra, desaparición de mananciais...–, como afectarán á gandaría de montaña?

A lema "0km" cumpre os anuncios, todo é local –case todo é ecolóxico ou–, pero a realidade demóstranos que, como nalgúns botes de conserva, hai que ler a letra pequena e que os quilómetros, a miúdo, empezan a contar no porto de Bilbao.

Como, si non, entender que as administracións teñan tanto interese en asinar acordos comerciais con países do outro lado de calquera océano? Desde aquí exportar tecnoloxía, máquina-ferramenta e trens, a cambio de traer alimentos locais a prezo.

A soberanía enténdese como un concepto de emerxencia para utilizar as burbullas inchadas polos mercados unha vez estaladas. Baleiraron a soberanía e utilizárono con conveniencia, até converterse nun despropósito. Exemplos diso son as subvencións aos laboratorios de produción de carne sintética e o apoio institucional. Deles, invernadoiros hidropónicos. Exemplos diso son os macroproyectos previstos.

É difícil entender o concepto de soberanía na súa totalidade cando vén da man da multinacional brasileira Biotech Foods, que ten unha estreita relación con Bolsonaro, para crear carne nun laboratorio en San Sebastián. Aínda máis difícil cando toda a tecnoloxía e o coñecemento está en mans do capital privado, e moi grave si temos en conta que recibiu diñeiro público de fondos da CAPV, do Estado e da Unión Europea.

Similar aos tomates. Neste caso, a multinacional Hispalus –Cultivos Araba s.l. Rexistrado co nome de Tuesta, cando recibe subvencións públicas para a construción de vinte hectáreas de invernadoiro, que en principio serán cinco. Os tomates venderanse por agora en Eroski e posteriormente en Francia.

En canto ás instalacións eléctricas industriais, outro tanto: todo o diñeiro e a protección institucional. Leis e normas ad hoc orientadas á seguridade económica das multinacionais enerxéticas. Todo en beneficio de Rede Eléctrica de España e do oligopolio eléctrico que cotiza no IBEX 35.

Ante a situación, calquera diría que nos queren expulsar de aquí, que non queren testificar o intento de colonialismo enerxético que se está levando a cabo no territorio, nin un país que defenda a terra.

Tamén nos chegan preguntas, que poden ser sinxelas para algúns, pero imprescindibles para todas as persoas, para saber cal é o noso lugar no mundo.

Quen queda si o que nos mostra a xanela é negro nos pobos e montañas? Quen mirará o horizonte que quedará tras os barrotes dos cumes? Si temos que pór en mans das multinacionais a alimentación, o patrimonio natural e cultural deste país, para que estamos? Para que están estas mans? Para que, a sabedoría transmitida de xeración en xeración?

Que sentido teñen a terra que nos fan e o horizonte, as ladeiras e os cumes, os arroios e o mar?

Aínda que é difícil respirar esperanza desde aquí, non temos máis. O noso lugar no mundo é este, non temos máis. É o que dicía o poeta no corazón: “Dificilmente deixa a súa terra de orixe quen ten as súas raíces”.

Por iso sumámonos ao día da mobilización que organizou EH Bizirik o 13 de abril en Azpeitia.

Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora

ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.


Interésache pola canle: Irakurleen gutunak
Izan, badira salbuespen legeak, bai horixe!

Sare Herritarrak antolatuta, pasa den urtarrilaren 11n Bilboko kaleak bete zituen manifestazio jendetsuaren ondoren, berriz sortu da eztabaida, euskal presoei salbuespen legeriarik aplikatzen ote zaion. Gure iritzia azaltzen saiatuko gara.

Espetxe politikan aldaketa nabarmena... [+]


Zedarriak, armagintza, zoru etikoa eta langileok

Duela gutxi think tank izateko jaioa omen den Zedarriak bere 6. txostena aurkeztu zuen. Beren web orrialdean azaltzen dutenaren arabera, zedarriak ebidentea ez den bidea topatzeko erreferentziak dira. Hots, hiru probintzietako jendarteari bidea markatzeko ekimena. Agerraldi... [+]


Somos moitos, ven connosco á escola pública vasca

Chegou o momento de matricularse nos centros educativos para o curso 2025-26 na CAV, e en moitos fogares o máis pequeno dará un novo paso en setembro, é dicir, escolarizar. Desde Euskal Eskola Publikoa Harro Topagunea apostamos firmemente pola escola pública e queremos... [+]


Cotas nas ikastolas

Desde a aprobación da nova Lei de Educación para Álava, Bizkaia e Gipuzkoa, estamos a escoitar e lendo unha e outra vez que a educación vai ser gratuíta. Escoitamos aos diferentes axentes, tamén ao Departamento de Educación, e nas entrevistas que ofrecemos aos medios de... [+]


2025-02-20 | Manex Gurrutxaga
Sobre o congreso interno de EH Bildu: o camiño cara á integración definitiva

A principios de mes, EH Bildu levou a cabo o seu III. Congreso en Pamplona. Trátase, segundo dixo, dun "congreso ordinario" que serve para sacar "conclusións extraordinarias" ou polo menos así o recolleron no relatorio Zutun, aprobada por unanimidade pola militancia proposta pola... [+]


E aquí estamos de novo, a relixión na escola

O 3 de febreiro comezou o período de prematrícula dos nosos nenos e mozos nas escolas, e como todos os anos queremos lembrarvos por que non parécenos boa idea matricular en relixión. O ano pasado terminabamos o artigo dicindo que “a moitos este escrito resultaravos... [+]


Reflexións sobre o uso das pantallas

Desde a Asociación de Pais e Nais do Instituto Arratia Tranbia Txiki queremos impulsar unha reflexión na comunidade educativa sobre o uso das pantallas.

Ultimamente existe unha gran preocupación pola influencia das pantallas en nenos e adolescentes. Esta responsabilidade... [+]


Guggenheim Urdaibai: quen escoita e para que?

En 2021 comezamos a escoitar as primeiras noticias sobre o proxecto Guggenheim Urdaibai… O deputado xeral, Unai Rementeria, díxonos que si ou si. Para reforzar as súas palabras, deixou “blindados” 40 millóns de euros cando se construían os museos. Pois ben! Atópanse... [+]


En defensa de Labraza
"O obxectivo do pleno de Oyón é claro, lexitimar legalmente os megaproyectos enerxéticos con irregularidades substanciais na tramitación"

O pasado mércores vivimos un día duro e desagradable, non só para Labraza, senón para todos aqueles pobos que estamos ameazados por... [+]


Do mesmo xeito que coa axuda dos artistas vivimos o florecimiento de Euskal Herria, tamén nesta ocasión, co seu impulso, sigamos facendo o camiño xuntos, dando o apoio necesario aos presos políticos, exiliados e deportados vascos

O lector xa sabe que a Asociación Harrera... [+]


Repasando o presente dos filósofos de onte

A epistemoloxía, ou teoría do coñecemento, é unha das principais áreas da filosofía e ao longo da historia sucedéronse importantes debates sobre os límites e as bases do noso coñecemento. Nel atópanse dous poderosos correntes que propoñen diferentes vías de acceso ao... [+]


Responsabilidade das institucións na protección dos nenos e nenas

Esta semana tivemos coñecemento de que o Xulgado de Getxo arquivou o caso dos nenos de 4 anos de Europa Ikastetxea. Isto lévanos a preguntarnos: están dispostas as instancias xudiciais, policiais… para responder as demandas dos nenos? Protéxense de verdade os nosos menores... [+]


Declaración da Comisión de Eúscaro de EITB
Mediante este escrito, a Comisión de Eúscaro de EITB e os órganos abaixo asinantes queren expresar a súa preocupación e rexeitamento polos procesos de selección que se puxeron en marcha nos últimos meses para os postos de dirección de EITB, xa que se ha subestimado a... [+]

Caldereros: Un 'blackface' á donostiarra?

Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]


O reto de reducir a xornada laboral máis de 37,5 horas semanais

O ano 2025 traerá unha política global para a implantación de semanas de traballo máis curtas, que traerá consigo pequenos custos para as novas contratacións das empresas e un cambio na dirección efectiva das relacións laborais.

O equipo do Ministerio de Traballo e... [+]


Eguneraketa berriak daude