O impulsor principal do proxecto Decolonial Maps quixo situar nun mapa con nomes e apelidos aos principais axentes causantes do cambio climático. “A terra non se está morrendo, están a matarse, e os que están a matar teñen nomes e direccións”. Comeza o artigo con esa cita de Utah Phillips.

"100 empresas son responsables de máis do 70% dos gases invernadoiro no mundo desde 1988", engadiu. Os tipos (sic) que dirixen estas compañías –a maioría son tipos– enriquecéronse dando as costas literalmente á vida no mundo. O seu modelo de negocio baséase na destrución da única casa que o ser humano coñeceu xamais. Mentres tanto, conducimos mal o noso enfado contra os nosos veciños, amigos e familiares polo uso ou non do plástico. Se alguén se merece o enfado de 7.500 millóns de persoas, son as 100 persoas que están no mapa. Todos xuntos controlan os dereitos da maioría dos minerais do mundo –un "escravo" para explotar o petróleo, o gas e o carbón, que aínda non foron exhumados. Teñen que saber que non os deixaremos tranquilos ata que decidan que os deixarán na Terra [en inglés a lema Keep It In The Grownd que utilizan as iniciativas ecoloxistas de desobediencia dos últimos anos]. Non só as súas compañías, senón elas mesmas. Buscouse algo persoal.

Este cartograma representa aos países, e o tamaño dos países depende das emisións de dióxido de carbono que se verteron desde a industrialización. Debaixo pódese ver, por exemplo, a parte europea ampliada.

"Este mapa é unha resposta ao mito de que podemos deter o cambio climático cambiando os nosos costumes e comprando máis produtos verdes. Separemos ou non os nosos residuos, estas corporacións seguirán estragando o planeta mentres non quedemos. Quen toman as decisións máis importantes nestas compañías teñen o privilexio do anonimato relativo, e con este mapa queremos romper ese privilexio e gritarlles. Estes tipos teñen que sentir a responsabilidade de salvar o planeta, como todos sentimos".