Os homes parámonos. Pero o mundo continuou dando voltas. Sen pedirnos permiso. Aínda que parecía habelo esquecido, porque a natureza non é nosa, somos nós mesmos parte da natureza. Para que o futuro sexa para todos, debemos reconciliarnos coa natureza. Facendo as nosas propias limitacións. Un sistema económico que necesita crecer constantemente para sobrevivir porque non é compatible cun planeta limitado.

Agora toca reorganizar a economía. Ou mellor dito, organizar a economía para a vida. Para satisfacer as necesidades básicas, debemos transformar o noso modelo produtivo para que xere produtos e servizos ecoloxicamente sostibles e socialmente útiles. Para repartir correctamente a riqueza xerada, debemos impulsar políticas de repartición e redistribución. Necesitamos un modelo económico baseado na proposta transformadora “cada cal segundo a súa capacidade, cada cal segundo as súas necesidades”.

E quen vai pagar a factura desta crise?, preguntará alguén. Non polo menos os traballadores asumimos o custo da crise de 2008. Temos que facer fronte á crise esixindo máis aos que máis teñen. Aumentando os impostos aos ricos, aos bancos e ás grandes empresas e aumentando os controis para dificultar a fraude fiscal. Debemos situar o ciclo de mobilizacións tras a pandemia nesa dirección, potenciando espazos colectivos de resposta organizada que previamente foron útiles.

Para reactivar a economía tras o coronavirus, o sector público, a economía social transformadora e o amplo pacto entre a economía popular son imprescindibles para empezar a construír redes económicas territorializadas. O noso modelo socioeconómico para empezar a organizarnos para facer posible a vida de todos e todas. Neste camiño, propomos acordar estratexias e crear mesas de planificación por comarcas. Mesas que se coordinarán entre si como redes. Para iso teremos que profundar nas ferramentas cooperativas e crear novas, desenvolvendo as soberanías de forma sistémica, desde unha perspectiva de país.

A necesidade mutua é maior que nunca. Por iso creamos en Olatukoop a Mesa Solidaria de Resposta á Crise. Realizar un diagnóstico da situación das empresas comunitarias da rede, compartir a información de forma transparente e crear ferramentas colectivas para facer fronte ás dificultades. Así, o fondo mancomunado para facer fronte aos problemas de liquidez. Tamén teremos que crear máis ferramentas de intercooperación e mutualismo, puxéronse de manifesto as necesidades e é o momento de crear e fortalecer ferramentas.

Unha sociedade incapaz de coidar aos seus compatriotas e traballadores non ten futuro. E a crise dos coidados que xa existía entre nós, especialmente a que sufrían as mulleres e os sectores precarizados, situouse na primeira liña da axenda. Ante a imposibilidade de que os mercados respondan á crise, a solución debe ser pública, cooperativa e comunitaria, para que non recaia unha vez máis sobre as familias (e, por tanto, sobre as relacións de poder que se dan nelas). E para iso, tócanos facer que as novas prácticas convértanse en cotiás, que as redes de coidados fáganse sostibles. Publicamos o Decálogo de Coidados co obxectivo de achegar nese camiño.

A todos tocounos construír un novo mundo. As empresas comunitarias e traballadoras independentes da Economía Social Transformadora estamos dispostas a afrontar o futuro. Para que o futuro sexa para todos e todas, para seguir organizando a economía para a vida. Tendo en conta os límites do planeta e situando a habitabilidade dos proxectos no centro. É o momento de dar o mellor de cada un. Aos que máis sufriron até agora, a ofrecerlles un futuro digno. Agradecer a quen traballaron por todas as vidas nesta crise. Abrasivo. Facer posible vidas habitables para todos. Estamos en casa, pero non parados e seguiremos dando pasos. Porque a única maneira de non retroceder é avanzar.

Viva a solidariedade dos traballadores!

Viva o 1 de Maio!