O Movemento Feminista de Euskal Herria deu unha rolda de prensa a finais de febreiro para explicar o que será o 8 de Marzo deste ano. Os membros do movemento lembraron que hai dous anos "desde que fixemos o plante e reivindicamos a necesidade de centralizar as vidas" coa folga feminista e hai un ano desde o 8 de Marzo: "Desde entón, o contexto de peste provocado pola COVID-19 puxo de manifesto as crises das diferentes dimensións deste sistema. O que se recuperou, non é só unha crise sanitaria".

Baixo a lema "todo cambia, todo cambia, todo cambia" leváronse a cabo mobilizacións en moitos pobos, mesmo nas capitais. En Baiona, ás 12:00 horas empezaron desde o hospital; Jenofa Berhokoirigoin fixo a crónica: "Desde Baiona denunciaron que a crise do COVID-19 agudizou a discriminación e a opresión que sufriron as mulleres".

Amaia Lekunberri informou nesta crónica das mobilizacións que se levaron a cabo durante todo o día en Bilbao: "As rúas de Bilbao foron invadidas por un feminismo que se reafirmou firmemente no anticapitalismo e o antiracismo". Entre outras cuestións, destacou: "A perspectiva decolonial e antiracista xogou un papel fundamental nas mobilizacións que se levaron a cabo na capital biscaíña, comezando pola acción que deu inicio ao programa".

En Pamplona/Iruña tamén se realizaron mobilizacións ás 19:00 e ás 20:00 horas nos barrios e núcleos de poboación. Kattalin Barber foi a autora da crónica, no artigo "Vimos cambialo todo". Barber explicou que "a descentralización das convocatorias foi unha prioridade para os movementos e as rúas de mulleres en Navarra, en 66 actos, aludindo á necesidade de centrar a vida en pobos, barrios e cidades. A epidemia puxo de manifesto a necesidade de situar a vixilancia e a vida no centro das políticas públicas. Non é novo: os sectores máis oprimidos están máis oprimidos. E os sectores que puxeron o seu corpo en primeira liña na pandemia do coronavirus están moi feminizados. Son as mulleres as que están en primeira liña: lavar, coidar, atender, curar".

En Vitoria-Gasteiz a manifestación partiu ás 19:00 horas da praza San Antón da capital alavesa. Leo Bueber fixo a crónica no artigo "Reclamemos o sistema desde a disidencia sexual, desde o recoñecemento dos coidados e cuestionando os nosos privilexios": "Desde o inicio da crise sanitaria provocada polo COVID-19, quedou claro o que desde os feminismos está a gritarse: as mulleres* (e na súa maioría as migradas) son as que realizan tarefas de coidado imprescindibles para manter a vida. A situación xerada pola crise sanitaria tamén aumentou a explotación das traballadoras do fogar e do ámbito de coidados, o despedimento de moitas persoas, a situación de vivenda grave e a falta de independencia, a perda de ingresos das traballadoras sexuais, o libre exercicio da violencia por parte dos agresores contra as mulleres que conviven con elas e cos seus fillos e fillas".

En Donostia-San Sebastián a manifestación partiu ás 18:30 horas desde o túnel do Antigo. Oihane Arretxea explicou na súa crónica que "nesta crise de coidados, agravada pola pandemia, a manifestación de San Sebastián denunciou que a estrutura racista e a ausencia dun sistema público de vixilancia aperta a cadea de custodia supranacional: “'Nesta crise estrutural da vixilancia, como se resolve a cuestión en casa dos brancos? Utilizando o privilexio branco e a xerarquía superior que nos outorga a estrutura racista e colonial, noutras palabras, explotando ás mulleres migradas e racializadas'. Aquí deixámosvos a galería de fotos que preparou Dani Blanco con imaxes da manifestación de Donostia.

As medidas sanitarias, a debate nos últimos días

Tras o anuncio das mobilizacións, a conselleira de Igualdade, Xustiza e Políticas Sociais do Goberno vasco, Beatriz Artolazabal, pediu que o 8 de marzo non se celebren "manifestacións masivas" porque a situación epidemiolóxica segue sendo "moi grave". O mesmo ocorreu no Estado español. Neste sentido, a ministra de Sanidade, Carolina DARIAS, tamén se referiu ás manifestacións deste tipo que "non as entendería".

Pola contra, membros do movemento feminista han decidido manter a convocatoria e saíron á rúa, con todas as garantías de seguridade postas en marcha. Así, por exemplo, as manifestacións pasaron polas avenidas máis amplas: "As medidas de prevención sanitaria e os límites de mobilidade dificúltannos as formas habituais de mobilización, pero imos buscar a maneira de que a rúa sexa un espazo de denuncia".

Na rolda de prensa destacaron a situación que atravesan miles de mulleres, que "tiveron que abandonar o mercado por coidados", sobre todo no ámbito das mulleres traballadoras en situación irregular. "Para acabar co sistema capitalista, heteropatriarcal, racista, temos que organizarnos no feminismo e seguir loitando colectivamente", engadiu. Precisamente para colectivizar as responsabilidades de soster vidas e cambiar radicalmente as relacións de poder".