Porque no País Vasco de hoxe os límites do seu proxecto son evidentes, porque a superposición dos obxectivos partidistas e dos intereses privados condicionoulles excesivamente a actividade institucional, ou porque existe unha alternativa que está a construír un marco político sólido co obxectivo de asumir o centro desde a esquerda. Sexa cal for, o PNV segue adiante, EH Bildu co vento de novo ao seu favor, dando un paso firme na loita pola hexemonía política. En calquera caso, o PNV saíu da angustia. Valoraron de momento os seus resultados: gañaron as eleccións e o Goberno Vasco será o seu. EH Bildu, pola súa banda, mirou a longo prazo e situoulles no camiño que se está dando paso a paso. Sentiuse gañador, xa que os resultados mostran que se está traballando cunha estratexia axeitada no obxectivo do novo ciclo.

Ambos vencían gañando para lograr un estatuto que ten que traer un novo status antes de catro anos, para reforzar os servizos públicos a través das políticas públicas, para reformar a estrutura económica grazas á intervención pública, para deixar de ser o principal problema da vivenda e converterse na chave para un proxecto de vida digno. De face ao momento, un a longo prazo, o outro, comezou unha nova lexislatura, aí están as propostas, e niso vai primar quen. Ambos necesitarán aliados, o PNV ten a alegría de ver a Andueza e ao seu PSE-EE. Na composición do Goberno será necesario, aínda que Sabin Etxea, despois dun acordo con Sánchez, decidirá que e canto decidirá nas políticas vascas.

O símbolo de EH Bildu durante a campaña foi alargar a man, Ortuzar escoitou e dixo onte que terá en conta os resultados. Quizais aí a resposta. Pero estamos a falar do Goberno de sempre, co modelo de sempre e coa práctica de sempre, liderando o Ortuzar de sempre. Pódome equivocar, pero eu diría que as alianzas para cambiar as cousas están nos suxeitos políticos que sen ser partido fixeron posible o escenario político de onte.