Por que iniciastes o proxecto? Que deficiencias observastes?

Eneko Urkiaga: Non vimos só a encher un baleiro. A pobreza estrutural da clase traballadora agudízase en tempos de crises, e neses momentos obsérvase, sobre todo, a crueza deste sistema. Cada vez máis se nos está negando o acceso a medios básicos de vida (vivenda, comida, luz…) e vemos a necesidade de pór en marcha proxectos que estuden e modifiquen a integridade para responder a iso. Por tanto, aínda que respondamos a unha necesidade existente, o obxectivo deste proxecto é contribuír, a través da concienciación e a organización entre os traballadores, ao proceso de superación do todo capitalista que xera esta miseria.

Que ofrecen?

Anthony Alulima: Comezar a crear unha base para a organización das e os traballadores ante o escaso acceso da cala máis empobrecida da clase traballadora aos produtos básicos, de calidade e á alimentación. E para iso, vemos a necesidade de partir dunha lóxica de dereitos e deberes, baseada no compromiso colectivo. Por tanto, os destinatarios dos alimentos tamén se converten en «redentores». É dicir, eles tamén participan nas procuras e outros traballos. O obxectivo é entender que para cambiar de raíz a miseria de todos necesitamos un compromiso colectivo, e só mellorar a situación concreta de cada un non serve para cambiar a situación xeral.

Como está a ser a resposta?

A.A.: En xeral, tivemos unha boa resposta; o número de membros vai en aumento. Con todo, moitas veces custa superar a lóxica mercantil e organizarse e funcionar baixo o principio de solidariedade. Desgraciadamente todos estamos afeitos funcionar a través de relacións de intercambio e o proxecto de almacén permite a todo o que participa transformar estes principios.

Cada vez hai máis necesidade deste tipo de proxectos?

Ou.E. : Si, obsérvase que a clase traballadora vai ter cada vez máis dificultades para satisfacer as condicións de vida, polo que o acceso ás necesidades básicas vai ser cada vez máis difícil para máis persoas. Entón vemos que a necesidade destes proxectos vai ir crecendo, pero a condición de que asuman o firme compromiso de superar o «estado das cousas», pola contra estariamos a perpetuar esta inxustiza.

Non credes que á administración pública benefícialle «» a creación de redes de apoio cidadán?

Ou.E. : Si, se se tratase dunha rede de axuda. Pero a nosa motivación non é axudar ao Estado a aforrar as partidas que debería destinar a iso, xa que o Estado é un aparello político colectivo da burguesía, cómplice e impulsor da miseria, non salvador de ninguén. É importante ver que tipo de poder alimenta cada proxecto ou dinámica. Situamos o noso modelo de acumulación de forzas precisamente no camiño da superación do poder capitalista: a través do traballo para satisfacer as necesidades, unimos as nosas forzas no camiño cara a unha sociedade na que esas necesidades non existirán.

Como vos organizades?

A.A.: Existe un grupo central que se ocupa do día a día do almacén e unha rede que ten o compromiso de realizar diferentes tipos de tarefas. A través desta rede realizar, por exemplo, a recollida semanal de alimentos e produtos en Eroski e Dian. Doutra banda, todos os membros desta rede teñen dereito a recibir unha cesta de comida a finais deste mes.

Cantos voluntarios hai no proxecto? E a cantos presta o servizo?

Ou.E. : Non facemos distinción entre as persoas destinatarias e as que prestan o servizo. Non entendemos por «servizo» o que facemos, porque o servizo é o que alguén fai para outros. No noso caso, é o traballo de todos e todas o que nos permite comer a final de mes. Por tanto, todos temos a obrigación de ser voluntarios e o dereito á cesta. Polo momento, unhas 40 persoas teñen a necesidade de recoller os produtos básicos. Se contamos todos os membros da rede, estamos unhas 60 persoas no proxecto.

Que debe facer a persoa que necesita axuda para porse en contacto convosco?

Ou.E. : Pode chamar ao teléfono 688 75 64 91 ou escribir por WhatsApp. Entendendo o proxecto e de acordo cos principios, pode ser membro da rede.

Durante o verán, non nos imos a saciar coa fame dun. En que consiste?

A.A.: O obxectivo é denunciar a miseria capitalista que xera a necesidade de socializar e socializar o proxecto do almacén. O noso obxectivo é aumentar o número de membros da rede. Porque canto máis hai, máis capacidade organizativa e, por tanto, máis forza política aumenta.

Tamén realizaredes unha campaña de subscrición. Que queredes conseguir coas subscricións?

A.A.: Coas subscricións queremos dar resposta aos gastos regulares do almacén cunha cantidade de diñeiro que será regular. Ábresenos a posibilidade de compartir a evolución do almacén coas subscricións. Hai diferentes formas de participar.