En 1998 os grandes escritores e analistas Heinz Dieterich e Noam Chomsky escribiron o libro Falemos de terrorismo para dar a coñecer o auténtico terrorismo e pór de manifesto o uso indebido e malintencionado da palabra por parte do poder e dos medios de comunicación. Nesta ocasión, a miña intención tamén sería tentar escribir algo sobre o verdadeiro fascismo…

E é que me apaixonan tanto as actitudes fascistas como as persoas que as padecen. Cada vez resúltame máis difícil quedarse calada ou quieta ante as súas actitudes: esa triste obrigación de impolas aos demais, a crenza de ser máis que os demais, a falta de respecto, o uso da violencia, as ameazas… Todo o que sexa diferente a eles (e case sempre máis débil), como homosexuais, mulleres, outras razas, persoas que viven na pobreza, outras linguas, persoas con discapacidade, persoas soas, outras vítimas, etc. Cada vez hai máis exemplos, cada vez máis cerca.

Algúns, tentando xustificar dalgunha maneira o movemento do fascismo, adoitan dicir que son cuestións e termos do pasado. Por desgraza, a min paréceme que estamos ante un grave problema que, ademais do pasado, ten tamén presente.

Aínda hai países/gobernos que non poden romper co seu pasado próximo, o fascista. Ou os que non queren interromper. Podemos formar unha longa lista: Estado español, Italia, Alemaña, Austria, Hungría, Polonia ou o propio Israel, que pasou de ser unha das principais vítimas do fascismo a ser un dos máximos expoñentes do fascismo.

No caso do Estado español, é evidente que aínda depende de estruturas de poder que non rompen co franquismo, aínda que nos libros véndesenos que o franquismo terminara hai tempo… Ningún dos responsables do franquismo foi xulgado, non houbo ningunha petición de perdón, e hoxe en día hai seguidores de quen tiñan o primeiro poder dando ordes… Dun día a outro, pasaron de ser franquistas a ser demócratas, sen cambiar de nada… É un caso similar o de Europa, o de Europa central, o caso que é o de Italia, o de Europa, o de Italia, que está na dimensión de Europa, que está na de Europa de Europa de Europa na parte do problema…

Ademais destes casos evidentes, hai unha gran potencia que leva décadas impulsando ou apoiando réximes fascistas. Sempre baixo o nome e a bandeira da democracia… Si, falo de EE.UU.… É unha lista interminable de golpes de estado e ditaduras fascistas, de guerras deseñadas e acesas, ou invasións que eles protexen.

Considerados como símbolos da civilización, da liberdade e da democracia, na práctica, seguindo en todo momento os seus intereses económicos, rompendo, reforzando o fascismo sempre que sexa necesario… Cantos millóns de inocentes son responsables do asasinato? Cando serán xulgadas por alguén estas matanzas? Onde está a comunidade internacional? Por que pechamos os ollos ante os ataques duns e alertamos fronte a outros? Como teñen uns poucos poderosos tanta impunidade?

“Os Dereitos Humanos deberían empezar desde casa”, dicíanos E. Galeano na obra mestra O libro dos abrazos. E o mesmo ocorre co fascismo: as actitudes fascistas comezan desde a “casa”. E ao dicir “casa”, quero dicir a casa, o colexio, o frontón do pobo, a pena, o lugar de traballo...

Porque cando falamos de posicións fascistas, representamos algo afastado, un grupo de rapados ultradereitistas con signos de svástica ou unha serie de acontecementos históricos vistos en películas… Desgraciadamente, podemos ver a sombra do fascismo moito máis preto do que pensamos, da man de xente máis próxima ao que nós quixésemos, aínda que sexa en segredo ou no ámbito privado. Desde moi novo tocoume atoparme con eles. No noso propio pobo. E por mor de varios acontecementos acaecidos este ano, aínda seguen arraigadas nalgúns comportamentos similares…

Os que só ven un sorriso teu cómenlles o interior; os que están dispostos a pisar aos demais para conseguir o seu obxectivo; os que viven baixo a envexa; os que aplican ao revés a lema Vive e deixa vivir, os que humillan todo o que é diferente, os que, por maioría, oponse á minoría baixo a protección do pelotón...

Este tipo de comportamentos poden observarse na poboación de diferentes idades. Tamén se poden observar no vocabulario que utilizamos até chegar a un punto de normalidade: págao, bollera, marimacho, machupichu, mouro, puto negro, perroflauta, baltroteira, morto de fame...

E como sociedade, iso é o peor que nos pode pasar. Arraigamento progresivo de posturas fascistas, aínda que sexa indirectamente aceptación, xustificación algunha. Os nosos antepasados loitaron duramente contra o fascismo, moitos nos campos de batalla… Nós non podemos estar tan cómodos agora… Non podemos actuar coma se nada pasase. Non podemos considerar normais as posicións fascistas. Non facer nada fronte ao fascismo non é a solución. Hai que facer fronte a este tipo de accións. E nese sentido, está claro que temos moito traballo por diante. E é difícil, porque adoita causar danos colaterais e require unha forte personalidade. Pero non hai outro camiño.

Por unha vez, deixemos de tapar os ollos, poñámonos diante do espello de “casa” e falemos de fascismo.