“É unha revisión sistemática do impacto das diferentes fontes de contaminación. En canto á incineración de residuos, o informe sinala que nun radio de exposición de 3 quilómetros os casos de cancro aumentan un 3% en total e nun radio de 10 quilómetros os casos de malformacións conxénitas aumentan un 6-220%”.

“O risco sanitario pode ser moito maior que o oficialmente recoñecido”

O Grupo de Investigación Sanitaria e Incineración (OEIT) comezou a publicar semanalmente diferentes artigos nas redes sociais a finais de ano. E niso continúa o equipo de investigación de profesionais sanitarios e médicos, tamén neste ano que acabamos de empezar. Durante estes días, procedeuse á incineración e á dioxinas. Un problema sen resolver”.

Unha vez máis, fixeron unha conclusión moi preocupante. A incineradora pode xerar “un risco sanitario moito maior que o oficialmente recoñecido, polo que a saúde da cidadanía non está garantida”.

Para facer esta afirmación escrita sobre a vertedura de dioxinas que se publicou estes días, baséanse en datos de estudos de investigación a nivel mundial publicados desde hai décadas. A continuación tedes o escrito completo do OEIT.

Emisións de dioxinas por encima das medidas oficiais 460-1290

Ponse como exemplo o que o ano pasado realizouse ao redor dun dos crematorios “modernos” da última xeración holandesa ou algúns deles. “Isto indica que as cifras de vertedura de dioxinas medidas en caso de monitorización continua das verteduras son 460-1290 veces superiores ás comunicadas oficialmente”. Outro estudo, realizado un ano antes na mesma incineradora, “detectou niveis de dioxinas ilegais para o consumo humano en ovos producidos nun radio de 2 quilómetros dunha incineradora; tamén nos prados da zona os niveis de dioxinas eran altos… As dioxinas atopadas na herba e as vertidas pola cheminea son do mesmo subgrupo, demostrando que a orixe da toxicidade é a incineradora”.

Outro estudo realizado en Bélxica en 1998 puxo de manifesto que “a estimación da vertedura de dioxinas en base a unha monitorización ininterrompida de 15 días, era entre 30 e 50 veces superior á das medicións puntuais habituais”, sinala o OEIT.

Só se controla a emisión do 0,4% do tempo total

No caso de Euskal Herria, como exemplo, puxeron como exemplo a incineradora de Zabalgarbi. “É significativo que en 10 anos Zabalgarbi tivo 35 escalas e 2 inicios. Estes datos indícannos que hai razóns fundadas para pensar que a cantidade real de dioxinas vertidas é moito maior do que oficialmente se comunicou”.

Desde o OEIT explican que “os controis actuais non permiten coñecer que cantidade de dioxinas emiten as incineradoras no 99,6% do tempo de funcionamento”.

A Autorización Ambiental Integrada das incineradoras que se están construíndo tanto en Zabalgarbi como no alto de Zubieta “establece que o control da vertedura de dioxinas débese realizar cada tres meses, realizando unha recollida de mostras de entre 6 e 8 horas”. Pero antes de realizar estas medicións, “a incineradora ponse en coñecemento da planta. É coñecido que cando se realizan medicións sen preaviso os resultados adoitan ser moi diferentes. A estimación baseada en medicións que cobren o 0,4% do tempo total da incineradora, e que as autoridades da Deputación estiman que serían controis estritos, dificilmente pode indicar a cantidade real de dioxinas vertidas”.

Artigos anteriores:

O Grupo de Investigación Sanitaria e Incineración presenta un estudo que alerta do incremento do 45% dos abortos

O Grupo de Investigación Sanitaria e Incineración publicará semanalmente os datos dos diferentes estudos

Esta entrevista foi publicada por Noau e trouxémola grazas á licenza Creative Commons.