Un chorro medio de guindilla (Capsicum annuum) é unha planta cultivada na primeira lúa menguante e este ano si, teño que investigar esa dor… A guindilla leva en nome da dor, en moitos casos, pero con coidado, o punto de dor ou o punto de dor son máis escamoteados, como os pementos do piquillo (Capsicum annuum “Piquillo”) ou o vermello. A dor está lonxe e o seu nome dio moi ben: Capsicum annuum “Biper Eztia” e tamén de Gernika Capsicum annuum “Gernika”.
A dor, con todo, é necesario, non? Sen dor, sen billas puntas, sen bixutaría, non noto a vida. Estas bisagras de todos eses pementos picantes téñoos a man na cociña. Tamén na preparación de alimentos na cociña e na comida preparada na mesa. Este curto camiño da cociña á mesa lévanos sempre á horta. No noso caso este circuíto é moi curto, cuestión duns poucos metros. E a dor paréceme adiviño: a invención do camiño que vai desde a idea até o nacemento da dor, ao traballo, á creatividade, á punta da dor. É dicir, unha fácil vixilancia até o pracer do teito da boca a orgasmo. Fácil e difícil. Cada vez son máis difíciles as tarefas de coñecer pementos diferentes, atopar sementes ou plantas, traelas a tempo, plantalas, coidalas e cultivalas. Até a varanda e si conséguese o local, son máis fáciles que soprar o de cociña e o de mesa.
A vaca tamén sopra. Nos últimos tempos, sobre todo nos medios de comunicación, o gas metano é a dixestión da vacina, unha causa cada vez maior de que, aparentemente, o gas sexa prexudicial para o planeta ou para as nosas vidas. Coma se o oito mil millóns de persoas que somos non creásemos un pozo… A nutricionista Angela Quintas, autora do libro Superpedorro (puzkerrontzi alaena), di que é habitual que unha persoa arroxe entre 15 e 20 soplos ao día. Oito mil millóns de persoas, cincocentas cada día, son 44 billóns de soplos ao ano, iso si, un forte derrame de metano.
O doctorando Leoni Martins da universidade estadounidense Penn State realizou unha investigación para mellorar a alimentación das vacas e aproveitar mellor os alimentos das vacas. Nel mediu o efecto de engadir 48 vacas de holstein (aquí coñecidas como “frisoa”) á capsicum oleorresina que produce a dor dos pementos. E os resultados foron espectaculares. As vacas capturadas de capsina procedente de guindillas ou aceite de cravo utilizan mellor a enerxía xerada pola comida e achégalles un lado inesperado e beneficioso: reducir as emisións de metano.
Eu plantei o campo de guindillas na lúa menguante anterior. A medición do metano virá despois. Despois en quente.
