En primeiro lugar, analizaremos a presentación interesada dos datos. Por unha banda, fai referencia a aqueles países cun gran potencial para a xeración hidroeléctrica e a eólica mariña, e doutra banda, situándonos no mesmo nivel, Euskal Herria aparece dividida presentando unicamente datos da CAPV. É raro que sendo parte dun partido que realmente se define como independentista se presente de maneira separada a cuestión das “renovables”. No conxunto de Hego Euskal Herria a porcentaxe sitúase no 44,57% (datos da REE; non temos datos de Iparralde), moi preto da media europea (segundo Eurostat, en 2023 foi do 44,7%).

Doutra banda, analizaremos a necesidade de producir electricidade mediante macros “renovables”. Á hora de analizar a necesidade de proporcionar unha instalación masiva de fontes de enerxía “renovables”, distinguimos tres factores: Pobreza enerxética en Europa, aumento da industria militar e dixitalización. Non podemos esquecer que en Europa existen os países capitalistas máis fortes a nivel mundial e debemos entender este tres factores nun contexto de competencia xeopolítica con outros países.

A pobreza enerxética debe ser entendida como unha condición importante da crise económica na que estamos inmersos, xa que os países europeos non teñen un alto poder de xeración de enerxía de forma autónoma, o que limita a capacidade autónoma do bloque. Europa quere recuperar un control directo sobre os recursos enerxéticos, non porque lle preocupe a emerxencia climática, senón porque quere estar preparada para a guerra e o aumento da tensión entre os países. Por tanto, o auxe da industria militar e a expansión dos macroproyectos eléctricos son neste momento dous fenómenos que van da man. Unha industria militar desenvolvida permite ter un control sobre os recursos e os mercados, sen dúbida unha das prioridades das principais potencias actuais. Pola contra, a dixitalización converteuse no elemento central da competencia capitalista actual, tal e como o estamos vendo co desenvolvemento da intelixencia artificial (IA).

O fenómeno da dixitalización implica un aumento significativo da demanda eléctrica e os macroproyectos eléctricos pretenden responder en gran medida á demanda enerxética desta industria.

Neste contexto, debemos ter moi claro que non é posible potenciar ao máximo o desenvolvemento da industria militar e da IA e á vez levar a cabo a descarbonización. É un discurso. Por tanto, quen neste contexto están a levar a cabo a defensa das “renovables” a nivel macro deben ter claro que están a defender o crecemento económico europeo e os intereses das elites económicas e políticas de Europa, tentando cuestionar o benestar dos cidadáns no camiño e establecer as condicións para aumentar a destrución da terra.

En consecuencia, existe unha oposición cada vez máis clara cara aos partidos que lexitiman a destrución da terra. Iso é o que vimos o pasado 22 de marzo nas rúas de Vitoria-Gasteiz. Foi unha manifestación patrocinada por máis de 150 axentes e miles de persoas saímos á rúa cunha mensaxe clara: "Euskal Herria non está á venda! ".

Coa entrada en vigor de EH Bildu nas institucións, parecía que os diaólogos entre institucións e movementos populares dar máis a miúdo, que poderiamos utilizar o procedemento de procesos participativos para a resolución de cuestións complexas. Pero a actitude de Otero demostra claramente que máis que abrir marcos para o debate, péchanos, defendendo de forma dogmática e xerárquica as posicións políticas acordadas nas súas oficinas e desatendendo as voces da cidadanía. Na mesma liña vai a postura adoptada por EH Bildu en dous municipios alaveses, que adoptou a decisión de impor macroproyectos eólicos en Labraza e Arratzua-Ubarrundia.

Está claro que temos que dar unha saída á crise ecolóxica (non só á climática) e para iso temos que levar a cabo transformacións políticas, económicas e culturais de fondo. O proceso destrutivo que estamos a vivir non indica a dirección desta transformación, polo que desde Euskal Herria Bizirik seguiremos denunciando a farsa de macroproyectos eléctricos e outras infraestruturas capitalistas.