Máis do 75% dos maiores de 55 anos preferiría estar en casa, a pesar de necesitar axuda para realizar as actividades básicas da vida diaria. Así o di o estudo realizado polo Instituto Matia, impulsado polo Goberno Vasco. Vivir en Europa, como en casa ou en casa é a filosofía que se está xeneralizando e teñen unha ampla oferta de vivenda –con menor ou maior apoio e adaptación– que responde as necesidades de cada momento desde os 65 anos, xa que incorporan unha cultura de aluguer e cambio de domicilio.

No noso caso, o máis habitual é seguir en casa “para sempre” ou cambiar a unha residencia, pero moitos non queren a residencia. “As residencias de anciáns tradicionais están máis pensadas para morrer que para vivir, e non temos diñeiro suficiente para terminar nunha boa residencia. Non basta con recibir atención básica, lavarnos, comer e vestirnos, queremos envellecer doutra maneira, queremos independencia e unha vida digna”, contáronnos Asun e Fernando nesta reportaxe, lembrando que hai moitas formas de vivir a vellez, neste caso nas vivendas cooperativas. As vivendas cooperativas teñen entre os seus obxectivos o coidado mutuo, o carácter comunitario, a autogestión, a calidade de vida e a autonomía das persoas maiores. Tamén existen comunidades que favorecen a conciliación xeneracional.

Coidando aos netos

Esta terceira edición do Estudo sobre as condicións de vida das persoas maiores e maiores de 55 anos de Euskadi 2020 ofrece numerosos datos de interese. Case todos (o 91,2%) realizan algún tipo de actividade física, case sete de cada dez fano todos os días, e a maioría cre que teñen un bo ou moi bo estado de saúde; os que necesitan axuda no día a día (para comer, para lavarse, para vestirse…) son o 15,1%. A maioría conviven coa súa parella, teñen estudos secundarios ou superiores e están en situación de xubilación ou percepción de pensión.

O 14,1% das mulleres coida semanalmente aos seus netos e o 8,7% dos homes.

Soidade e coidado mutuo

As persoas maiores valoran 68,5 por 100 a súa satisfacción na escala de benestar subxectivo deseñada pola Organización Mundial da Saúde. E no outro extremo, o 7,2% sente sempre, case sempre ou moitas veces. O estudo indica que esta sensación aumenta coa idade e que a pandemia tivo un efecto negativo.

Xa dixemos que a maioría ten claro, queren seguir vivindo en casa, pero, segundo Iosu Osta, iso ten o seu risco: "A soidade é unha consecuencia desta organización social. Estamos a illar á xente na súa casa e a soidade mátanos. Esta situación fai que cada vez máis xente acuda ao médico, sacerdote ou psicólogo". Pero a outra solución convencional non lle gusta: "A residencia de anciáns é un porto vello e non coñezo a ninguén que teña ganas de vivir alí, pero acéptano porque non teñen máis remedio". A solución está clara: o cohousing ou a vivenda colaborativa. "Nas vivendas colaborativas sabes que tes unha rede á túa ao redor, persoas que se preocupan de ti e que están dispostas a axudarche. Non te sentes só e iso é moi importante".