Relato dunha muller afgá que a ONG occidental ha esquecido
- A muller afgá, que non se identificou, traballou durante dous anos para unha ONG do Oeste no seo da Unión Europea. Respecto da procedencia dos talibán, cando pediu axuda ao dono do Oeste, aconselloulle que non lle pedise o visado. Agora está en casa, por medo a asomarse á xanela. O que non sabe é si vanlle a sacar de Afganistán. Di que os gobernos occidentais van decidir a quen salvar e a quen deixar atrás.
O testemuño desta muller, de entre 20 e 30 anos, foi recollido polos medios de comunicación The Guardian e O diario.é. Critica por tanto á ONG Oeste, porque se esqueceu de que traballaron con ela e con ela para a organización. Sobre todo, preocúpalle o futuro das mulleres e dos mozos. Falou contra os homes afgáns, porque a través de varios acontecementos descubriu que os homes son conscientes de que a vida vai cambiar sobre todo ás mulleres, pero non aos homes. Alguén lle dixo tamén que o regreso dos talibán é a culpa das mulleres.
Tras a toma do poder por parte dos talibán, viuse claro que as mulleres retrocedían á década de 1990 “para vivir en casa e vestidas de burka”. Levaba dous anos traballando nunha ONG de Occidente. Cando chegaron os talibán, a ONG pensou que lles axudaría. A organización, desde o Oeste, respondeulles que estaban tranquilos e aconselloulles non pedir o visado.
Ouviu que os talibán obrigaban ás mozas a casar con elas. A preocupación referíase a un activista occidental que, sendo el solteiro e novo, vive en Afganistán e traballa a favor dos dereitos das mulleres. Respondeu que non podía axudala a atopar un marido falso. A esta muller afgá pareceulle triste que unha feminista respondese así: “Parece que a miña situación non é tan grave para ela”.
Sabe que o talibán van recortar os dereitos das mulleres e parece que os homes de alí tamén o saben moi ben. Sorprendeu a actitude dalgúns deles, por exemplo, dos seus compañeiros de traballo. No último día de traballo na oficina da ONG, os compañeiros de traballo dixéronlle en ton de broma: É o último día que che imos a ver! Agora teremos que pedir ao teu irmán o permiso para verche e diranos que non!”. A muller realizou a seguinte lectura sobre o suceso: “Pensan que a súa vida seguirá igual, pero a miña non. E non lles importa”.
A muller afgá que testificou que moitos homes cren que a vida dos talibán no poder vai cambiar ás mulleres, non aos homes, engadiu a testemuña. O último día de traballo, un home achegouse a ela e díxolle que a culpa era súa e das mulleres. Díxolle: “As mulleres liberáronse demasiado e hanse desvergonzado, polo que os talibán decidiron impor a disciplina”. Di que ese home non ten medo, porque os talibán viñeron a buscar mulleres e non a homes.
Non sabe o que lle vai a pasar a el, si vai conseguir visado, a ONG que fixo o traballo que vai sacar de Afganistán. Dáse conta de que a súa vida vale máis que a doutros porque traballou para unha ONG. Ten cinco irmás e non sabe que vai pasar con elas. Así llo dixo aos medios The Guardian e O diario.é: “O noso futuro está en mans dos gobernos de Occidente. Eles decidirán a quen salvar e a quen deixar no camiño. Isto divídeme o corazón”.
Gudarako droneen teknologian milioika dolarreko inbertsioak egin ostean, “historiako aire kanpaina zehatzena” iragarri zuen Barack Obama, AEBetako presidenteak. 2014tik gaur arte Pentagonoak bildutako dokumentuak aztertuta, ordea, “aire guda hau inteligentzia... [+]
Chegamos a Urueña rodeado de murallas cando viaxabamos pola extensa e árida terra da provincia de Valladolid. É un pobo tan pequeno como curioso: Aínda que non ten 200 habitantes, hai oito librarías, un museo literario e un recuncho de contos coñecidos da literatura... [+]
Naomi Kleinek The Shock Doctrine liburuan azaltzen zuen hondamendietatik eta kontingentzietatik sortutako shock psikologikoen erabilpena ezinbestekoa izan zela jendeak nahi ez dituen politika neoliberalak hedatzeko; izan tsunamiak, urakanak edo gerrak, haiek eragindako... [+]
