A iniciativa cidadá Memoria Gara naceu co obxectivo de converter a igrexa de San Francisco de Asís nun “espazo para a Memoria e os Dereitos Humanos”. Leva máis dun ano divulgando e impulsando o proxecto. En xaneiro, Memoria Gara e a Asociación 3 de Marzo organizaron tres talleres abertos a “todas as persoas interesadas”.
3 de marzo: O taller chámase memoria (k), espazo (k) e colectivo (k). O primeiro deles terá lugar o 20 de marzo no Espazo M3emoria da Asociación 3 de Marzo no barrio de Zaramaga. O día 21 o taller terá lugar no barrio ocupado de Errekaleor e o día 23 no local da Asociación de Vecinos Gasteiz Txiki da Zona vella. O obxectivo é dar pasos na definición do proxecto.
Arxentina, Irlanda do Norte, Chile, Sudáfrica
Nestes talleres exporanse, entre outras cousas, catro iniciativas similares que se desenvolveron noutros países e utilizaranse como referentes para o debate. Espazo Memoria Ex-ESMA foi unha escola militar durante a ditadura: “Desde 2004 é o Espazo para a Promoción e Defensa da Memoria e os Dereitos Humanos. Son instalacións militares que se utilizaron como centros clandestinos de detención, tortura e masacre durante a ditadura cívico-militar arxentina (1976-1983)”. O Free Derry Museum de Irlanda do Norte atópase no pobo do mesmo nome: “Narra unha historia que ten como protagonistas á clase obreira republicana e nacionalista de Irlanda, no contexto do conflito de Irlanda do Norte”. O Robben Island Museum acolle a illa de Cabo, en Sudáfrica: “Foi o cárcere na que centos de presos políticos do réxime de apartheid (1948-1994) permaneceron detidos. Hoxe en día, toda a illa e as súas instalacións son un museo”. O Museo da Memoria e os Dereitos Humanos de Chile, por último, “é un espazo para dar visibilidade ás vulneracións de dereitos humanos cometidas polo Estado chileno entre 1973 e 1990”.
No contexto do movemento de folga de Vitoria-Gasteiz de 1976, na xornada de folga xeral do 3 de marzo, a policía arremeteu contra miles de vitorianos concentrados na igrexa. Centos de persoas resultaron feridas, cinco delas mortais, polo que resultaron feridas. A Igrexa converteuse nun símbolo das loitas de entón, pero tamén da impunidade dos responsables da masacre.