O 11 de marzo todos a Bilbao!
O 11 de marzo sairemos á rúa “NON á OTAN e á UE! Euskal Herria antiimperialista!”. É unha data simbólica, cando o País Vasco negou a entrada na OTAN. 37 anos despois sairemos á rúa Euskal Herria traballadora, unha vez máis, para negarnos á organización imperialista. Pero a manifestación non é un acto memorial, porque non se trata de reivindicar a Euskal Herria antiimperialista de onte, senón de organizar a Euskal Herria antiimperialista de hoxe e de mañá, dando unha resposta contundente á ofensiva imperialista actual.
Hai posicións moi diversas, fronte á última ofensiva imperialista do capital a nivel mundial, e pódense detectar algúns problemas analíticos. Por unha banda, a fronte de Ucraína (a guerra da OTAN contra Rusia) é inseparable doutras frontes imperialistas do mundo da burguesía atlántica. A desestabilización de Oriente Próximo, a guerra imperialista contra Libia e Siria, a traizón ao Sahara Occidental, os Estados golpes militares e brandos en Abya Yala, a desestabilización de Europa do Leste e os proxectos de balcanización de Rusia, as penas contra Venezuela, Cuba, Irán, Alxeria, Rusia, etc., nin os acordos comerciais entre Taiwan, nin os da rexión. Teñen un claro obxectivo: manter a hexemonía imperialista norteamericana ante a aparición de novas potencias e o “mundo multipolar”.
Organizar un movemento contra o imperialismo e a OTAN é dicir “non guerra total”, rexeitar o aumento dos gastos de guerra e a escalada militarista
Por outra banda, todo análise do imperialismo e a construción do movemento internacionalista deben romper necesariamente coa lóxica da xeopolítica e as relacións internacionais. Porque estudar o imperialismo non é só estudar as “relacións internacionais”, é máis, situalo nas relacións produtivas, no marco dunha análise materialista. Neste sentido, a dialéctica “acumulación de guerras” debe comprender a ofensiva mundial e as súas frontes de guerra imperialista: a guerra imperialista non é unha disfunción do sistema, senón unha condición necesaria para iniciar un novo ciclo de acumulación e manter a taxa de ganancia da burguesía.
Por tanto, a obrigación política dos internacionalistas e antiimperialistas é loitar contra a OTAN e a Europa do capital. Como clase e como pobo traballador en Europa, a nosa misión é aumentar as contradicións da guerra imperialista nesta guerra, derrogando a burguesía imperialista que nos esmaga como clase e como pobo. É dicir, “a guerra imperialista, a transformación nunha guerra civil revolucionaria” e o fracaso do noso bloque imperialista.
Desde logo, organizar un movemento contra o imperialismo e a OTAN é dicir “non guerra total”, rexeitar o aumento dos gastos de guerra e a escalada militarista, pero vai máis aló. Como se sinalou no manifesto, é loitar contra a sobreexplotación e a precarización dos traballadores, contra os recortes de dereitos políticos e sociais, contra a represión e o Estado policial. Dicir “NON ATO e Europa do capital” non é, como di a propaganda atlántica, ser putinista ou proruso, senón que difunden falsas dicotomías e trampatías. Dicir “non á OTAN nin á UE” é o primeiro paso para reordenar o movemento proletario europeo e a loita dos pobos traballadores europeos. Dicir “non á OTAN” é dicir que si á clase loita; que si á independencia socialista dos pobos. En definitiva, ao País Vasco socialista e antiimperialista.
Por todo iso, o vindeiro sábado, 11 de marzo, enchamos as rúas de Bilbao!
Andrea Bartolo, membro de Askapena
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]
Para que o ensino concertado?
A nova Lei de Educación aprobada na CAV contra a maioría dos axentes da escola pública ten como obxectivo garantir a gratuidade do ensino concertado a través do financiamento dos poderes públicos. No Estado español tamén se anunciou unha... [+]
O 15 de novembro celebraremos en Errenteria-Orereta as tres xornadas organizadas polos diferentes axentes que conformamos Euskal Herria Digitala. Trátase dun taller de autodefensa dixital feminista e unha charla sobre a dixitalización democrática.
Os membros de DonesTech... [+]
Levamos unhas semanas escoitando en todos os medios e redes sociais as opinións de Iñigo Errejón sobre as acusacións de violencia machista. Xunto a iso, están a xurdir moitas controversias: como debemos denunciar as mulleres, como deben ser as nosas relacións sexuais, o... [+]