O 11 de marzo sairemos á rúa “NON á OTAN e á UE! Euskal Herria antiimperialista!”. É unha data simbólica, cando o País Vasco negou a entrada na OTAN. 37 anos despois sairemos á rúa Euskal Herria traballadora, unha vez máis, para negarnos á organización imperialista. Pero a manifestación non é un acto memorial, porque non se trata de reivindicar a Euskal Herria antiimperialista de onte, senón de organizar a Euskal Herria antiimperialista de hoxe e de mañá, dando unha resposta contundente á ofensiva imperialista actual.

Hai posicións moi diversas, fronte á última ofensiva imperialista do capital a nivel mundial, e pódense detectar algúns problemas analíticos. Por unha banda, a fronte de Ucraína (a guerra da OTAN contra Rusia) é inseparable doutras frontes imperialistas do mundo da burguesía atlántica. A desestabilización de Oriente Próximo, a guerra imperialista contra Libia e Siria, a traizón ao Sahara Occidental, os Estados golpes militares e brandos en Abya Yala, a desestabilización de Europa do Leste e os proxectos de balcanización de Rusia, as penas contra Venezuela, Cuba, Irán, Alxeria, Rusia, etc., nin os acordos comerciais entre Taiwan, nin os da rexión. Teñen un claro obxectivo: manter a hexemonía imperialista norteamericana ante a aparición de novas potencias e o “mundo multipolar”.

Por outra banda, todo análise do imperialismo e a construción do movemento internacionalista deben romper necesariamente coa lóxica da xeopolítica e as relacións internacionais. Porque estudar o imperialismo non é só estudar as “relacións internacionais”, é máis, situalo nas relacións produtivas, no marco dunha análise materialista. Neste sentido, a dialéctica “acumulación de guerras” debe comprender a ofensiva mundial e as súas frontes de guerra imperialista: a guerra imperialista non é unha disfunción do sistema, senón unha condición necesaria para iniciar un novo ciclo de acumulación e manter a taxa de ganancia da burguesía.

Por tanto, a obrigación política dos internacionalistas e antiimperialistas é loitar contra a OTAN e a Europa do capital. Como clase e como pobo traballador en Europa, a nosa misión é aumentar as contradicións da guerra imperialista nesta guerra, derrogando a burguesía imperialista que nos esmaga como clase e como pobo. É dicir, “a guerra imperialista, a transformación nunha guerra civil revolucionaria” e o fracaso do noso bloque imperialista.

Desde logo, organizar un movemento contra o imperialismo e a OTAN é dicir “non guerra total”, rexeitar o aumento dos gastos de guerra e a escalada militarista, pero vai máis aló. Como se sinalou no manifesto, é loitar contra a sobreexplotación e a precarización dos traballadores, contra os recortes de dereitos políticos e sociais, contra a represión e o Estado policial. Dicir “NON ATO e Europa do capital” non é, como di a propaganda atlántica, ser putinista ou proruso, senón que difunden falsas dicotomías e trampatías. Dicir “non á OTAN nin á UE” é o primeiro paso para reordenar o movemento proletario europeo e a loita dos pobos traballadores europeos. Dicir “non á OTAN” é dicir que si á clase loita; que si á independencia socialista dos pobos. En definitiva, ao País Vasco socialista e antiimperialista.

Por todo iso, o vindeiro sábado, 11 de marzo, enchamos as rúas de Bilbao!

Andrea Bartolo, membro de Askapena