Hai unhas semanas fóisenos (só fisicamente) Jesús Fernández Naves, para a maioría das vitorianos "Naves". Moitos cidadáns e cidadás que lembran con agarimo por apostar por un mundo máis xusto e baseado na organización autónoma e a militancia antimilitarista da clase obreira, non tiveron a oportunidade de saudar como queren debido á situación actual.

Algunhas persoas que tivemos o pracer e o orgullo de participar nas súas contornas máis próximas (amistoso, de traballo, militantes ou familiares) creemos que non fallamos pensando en Jesúsi, en Naves, en alguén que se negaba a empuxar o personalismo e o liderado protagonista, que non farían graza, nin homenaxe oficial, nin recoñecemento institucional. E si hai algún tipo de saúdo popular que lle guste, sen dúbida, esa sería a participación de todas as persoas ás que amamos na manifestación do 3 de Marzo. Para que a nosa homenaxe sexa tamén parte do espírito desta gran mobilización popular anual: Seguir reivindicando a memoria e a actualidade da loita dos traballadores en torno ao 3 de marzo en Vitoria-Gasteiz, e a denuncia da masacre e os seus inspiradores.

Por iso, tomamos a decisión de escribir estas liñas entre algunhas persoas próximas, así como de levar unha pancarta coa lema Agur Naves: todo o poder á asemblea. Porque cremos que é a frase que mellor condensa a súa contribución á loita dos traballadores. Así mesmo, acordamos coas organizacións organizadoras da manifestación que fagan ouvir ao final do acto político unha parte importante do seu testemuño público máis coñecido: Palabras pronunciadas na Catedral o día do funeral polos asasinados o 3 de marzo.

Sabemos que as persoas se van, pero mantéñense os seus feitos e os seus testemuños, e teremos tempo para pronunciar e recuperar as palabras de Jesús Naves. Non para adorarlle nin para ofrecerlle loureiros, senón para que non se perdan, para que formen parte das achegas e das leccións que son tan necesarias para o movemento obreiro autónomo e popular. Naves impulsouna ao longo de toda a súa vida como continuación da loita por esta sociedade verdadeiramente xusta e necesaria. Hai voces que se nos escapan e temos que devolverlles o alento. Recuperando soños e formas de organización horizontais, transparentes, participativas. Rebuscar os restos daquel incendio rebelde, do que formaron parte xunto a outros moitos veciños de Vitoria. Arriscando… na súa reconstrución.

É a mellor maneira de dicilo alto e claro: Jesús, non esquecémosche. Nin ti, nin os centos de persoas que participaron no Patrimonio do 3 de Marzo do 76, que durante estes 45 anos deixáronnos de forma anónima e silenciosa sen as nosas mencións, saúdos ou abrazos públicos. Participar na manifestación do 3 de Marzo deste ano é a mellor maneira que se nos ocorreu para dar o único Saúdo Popular que seguramente Jesús non rexeitaría. Vémonos alí.

*Asinaron o seguinte artigo:

Karmen Uribesalgo

Javier Fernández

Emilio Ordoñana

Imanol Olabarria