Acordeime da frase por dúas razóns: por unha banda, porque o retrato que ás veces fan os inimigos con intención de descualificar convértese no mellor eloxio que alguén pode recibir; e por outra, porque deixa claro que o xornalismo, cando se fai con maiúsculas, tráeche tantos inimigos como amigos. Pero ao final do camiño, cando a voz de Mariano Ferrer apagouse, queda un legado por encima dos xextras deste ou aquel partido, de alguén que pasou toda a súa vida comprometido co oficio.

Tras estudar na Universidade de Navarra e en Madrid, Ferrer terminou a súa formación académica en Nova York. “En Estados Unidos vivín nunha sociedade avanzada e os medios de comunicación tiñan unha actitude de esixencia democrática fronte ao poder. Ao chegar aquí atopei unha radio que non podía informar”, explicou a Imanol Murua Uria no libro O que dixen e o que digo. “Díxenme a min mesmo que lle informariamos dunha ou outra maneira”. E unha mañá de 1971 colocouse ante o micrófono para, tomando O Diario Vasco e A Voz de España –a esa hora non se podía comprar ningún outro periódico–, comezar a ler as noticias do día, nun estilo persoal inimitable, explicando o que din as noticias, o que non contaron ou non quixeron contar. Fíxoo durante case 35 anos, todas as mañás.

Participou na creación do diario egin e foi director da mesma, en desacordo coa liña na que foi collendo o xornal, ata que abandonou o proxecto cunha editorial que escribiu en 1977 criticando un atentado de ETA. Aos 39 anos volveu aparecer en Herri Irratia e desde entón a voz de Ferrer estendeuse tanto polo micrófono como por outros medios: na universidade, na televisión, en diversos medios de Euskal Herria recolleron as súas achegas. Puxo voz, rostro e pluma na Conferencia de Paz de Elkarri de 1994 ou na plataforma contra o macroxuízo 18/98.

Fíxoo sen bandeiras, sen bandas, sentándose a cada pouco xunto ao que a conciencia lle ditaba. Esta actitude ética non ten data de caducidade, está por encima de calquera moda; é o modelo que deixaron aos xornalistas de hoxe e de mañá.