O centenar de aniversarios de Heinz Alfred "Henry" Kissinger, no medio do repugnante comentario/reflexión que se podía esperar, deu lugar a que quizá non fosen tan previsibles (ou si?) algúns matices.

Para empezar, si tivo nos Estados Unidos, que non é o seu país natal, pero si que tivo o seu país... como dicilo, recibimento frío. Nin sequera mencionouse a memoria nos principais medios de comunicación, ou, si mencionouse, foi a algún recuncho no que non somos capaces de atopala. E cando se dixo en voz alta, diría que escoitamos comentarios pouco doces (e pouco precisos). Supoñamos que no seu día se escribiu a Kissinger o que lle fixo o Voice of America un tanto oficial. A lectura fiel da wikipedia permitía, entre outras cousas, evitar erros.

A longa traxectoria do personaxe, pero sobre todo a escasa década da política de primeira orde, polas súas espectaculares luces e sombras? Si fóra así, media enfermidade. Pero, de verdade, non creo.

Criticar ao político Kissinger non é difícil, pero facelo rigoroso dá un pouco máis de traballo. E nestes días viuse tan pouco. Para abordar o Kissinger intelectual hai que ler a súa obra e non é unha tarde. Escribiu moito (e longo), até onte pola mañá.

O respecto a este centenario desde os medios oficiais de China (e en ningún caso dos que non o son). Inclúe a visita a casa do recentemente nomeado embaixador. Pero sempre subliñando a diferenza entre o pasado que representa Kissinger e a acidez que conduce á situación actual.

Pódese facer unha aposta que foi a principal razón pola que en EE UU impuxésese os seus aniversarios. Nos últimos anos, Kissinger foi unha auténtica mandeulia ante a retórica e a praxe case unanimemente utilizada polos mandos estadounidenses contra China. Non perdeu a oportunidade de falar en contra. Ás veces con dramatismos bastantes. Calquera que sexa a Administración.

E a Kissinger pódenselle acusar de mil cousas, pero ninguén poderá dicir que o que agora di non ten coherencia co que dicía, e moito menos, que está repelido da cabeza: ten achaques, en calquera outro lugar, evidentemente. E tampouco se poderá dicir que cando fala de China non sabe a que se refire; respecto diso, si non é o máis vestido dos círculos superiores de EE UU, segue sendo un dos máis coñecidos.

E iso mesmo debería dar que pensar.