Luzia Goñi naceu en Aizarotz, Basaburua, en 1928. Empezou a traballar desde moi novo e traballou en varios oficios, como el mesmo dicía, vivindo "moitas desgrazas". A pesar de non ser recibido da súa familia, desde pequeno afeccionouse aos bertsos: cando era mozo traballou no bar Retegi de Errenteria, e afeccionouse a escoitar aos bertsolaris que ían cantar alí. Actualmente vivía en Tirapu.

Escribiu centos de versos e algúns mesmo cantaron, pero, como a maioría das mulleres da súa época, non saíu apenas á praza pública. Nunca repentinamente cantou os seus versos escritos, si, algunhas veces en público. En calquera caso, foi pioneira e deixou unha rica colleita en versos escritos.

A Asociación Navarra de Bertsozales fixo o recoñecemento en 2017, dando a oportunidade a Xullo Soto, gañador do Campionato de Bertsolaris de Navarra dese mesmo ano, para colocarse a txapela no polideportivo Anaitasuna. O ano pasado, o Servizo de Eúscaro e a área de Igualdade do Concello de Pamplona organizou unha exposición no Palacio do Condestable, na que participaron catorce mulleres de Navarra, entre elas Luzia Goñi.

Faleceu o domingo, na súa casa de Tirapu, á idade de 91 anos de idade. E, o mesmo domingo, no programa Hitzetik Hortzera de ETB-1, EiTB concedeulle unha entrevista que lle fixo recentemente.