Solo, patrimonio vivo
O solo é un patrimonio natural dos valores, funcións e servizos dos ecosistemas, do mesmo xeito que a auga e o aire. Con todo, millóns de toneladas de solo se erosionan e desembocan cada ano no País Vasco. Para a creación deste solo foron necesarios centos ou miles de anos, pero deixámonos perder facilmente esa envoltura viva. Por unha banda, pola urbanización ou eliminación baixo cemento ou asfalto (en torno ao 10% do territorio) e, por outro, pola erosión. De feito, as áreas de forte pendente déixanse espidas no ciclo forestal, sen vexetación; doutra banda, as barreiras dos vales, bosquetes e outros elementos protectores vanse desvanecendo, dando paso libre ao vento. Por último, porque o arboledo dos ríos e arroios está adelgazado, din “bosque de cola”, cando non desapareceu nas condicións máis desfavorables.
O solo é un alicerce inesquecible do patrimonio da geodiversidad. Doutra banda, hai que reivindicalo como unha cuberta viva da biosfera. É un excelente hábitat de biodiversidade e vida, unha capa edáfica imprescindible dos ecosistemas terrestres. Ademais, o solo é un depósito principal de carbono. O futuro que inspira como soporte ou base produtiva a curto prazo é curto.
A árbore necesita solo, o peixe necesita auga. Pero na nosa paisaxe montañosa e abrupta vemos os collados espidos, borrando toda a vexetación
A árbore necesita solo, o peixe necesita auga. Pero na nosa paisaxe montañosa e abrupta vemos os collados espidos, eliminando toda a vexetación, golpeando o solo na carne viva, sen solo, e as manchas das pistas en todas partes. As fortes choivas son máis frecuentes no cambio climático; no escenario que vén, a meteorología extrema provocará e impulsará ramplas de auga máis fortes nas montañas e concas.
Cando mira ao río Ibaizabal pola ponte do Arenal de Bilbao, tras a tormenta, ve unha coada de bosque sen auga. Os pés do bosque hanse erosionado e atravesa a conca para tinguir o mar Cantábrico de cores pardas. Esta pluma parda tamén a observarás na costa de Urdaibai, xa que tras abrazar a illa de Izaro esténdese polo par de Ogoño até estenderse polas augas guipuscoanas. Nas desembocaduras do Urumea, do Oria e do Aturri prodúcense por igual grandes plumas sedimentarias. Así, o “solo” das concas prodúcese e obsérvase en todos os ríos e estuarios do País Vasco.
A Cidade Vasca é unha fermosa metáfora, pero a visión ou o obxectivo non debe ser converter todo o territorio nunha cidade. Ao contrario, a cidade debe contemplar o territorio e protexer e promover os seus ecosistemas naturais e as súas paisaxes rurais: bosques, lanzar, campiña, ríos e humidais vivos. O territorio e os seus ecosistemas achegarán múltiples valores e servizos, pero para iso é necesario protexer firmemente o solo.
Xabier Arana Eiguren, Licenciado en Ciencias Biolóxicas
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Do mesmo xeito que coa axuda dos artistas vivimos o florecimiento de Euskal Herria, tamén nesta ocasión, co seu impulso, sigamos facendo o camiño xuntos, dando o apoio necesario aos presos políticos, exiliados e deportados vascos
O lector xa sabe que a Asociación Harrera... [+]
A epistemoloxía, ou teoría do coñecemento, é unha das principais áreas da filosofía e ao longo da historia sucedéronse importantes debates sobre os límites e as bases do noso coñecemento. Nel atópanse dous poderosos correntes que propoñen diferentes vías de acceso ao... [+]
Esta semana tivemos coñecemento de que o Xulgado de Getxo arquivou o caso dos nenos de 4 anos de Europa Ikastetxea. Isto lévanos a preguntarnos: están dispostas as instancias xudiciais, policiais… para responder as demandas dos nenos? Protéxense de verdade os nosos menores... [+]
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
A verdade é que non sei por que estou a escribir isto. No ambiente conflitivo de hoxe en día non se toman ben este tipo de opinións. É posible que ARGIA non publique isto, xa que non coincide coas opinións que publicaron até agora (pero se finalmente decidiron publicalo,... [+]
O 15 de xaneiro o lobby tecno-empresarial Zeditzak presentou o seu 6º informe, Euskadi e a Unión Europea, un destino compartido de prosperidade e competitividade. O neoliberal Think Tank, formado por expertos emerxentes do mundo das finanzas, presentou unha receita máxica... [+]
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
Hoxe, 21 de xaneiro, é un día para lembrar e reflexionar sobre unha interesante efeméride da nosa historia recente. Cúmprense 50 anos do peche de 47 traballadores de Potasas de Navarra. Este peche, que durou quince días, provocou unha folga xeral en Navarra, informou o... [+]
Fai un par de semanas publicáronse varios datos de Noruega. Neste país de Europa do Norte predominaron os coches eléctricos, sendo a marca Tesla a a máis vendida, cun 90% de enerxía reciclable que se consome alí. Pola contra, as empresas públicas norueguesas non teñen... [+]
.jpg)
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]