'Louise Michel (1830-1905). Profesor, heroe da Comuna de París". Así o di a placa que acaba de colocar preto da rúa Thiers de Baiona, dando nome a outra rúa. O luns inaugurouse a intervención de Jean-Rene Etchegaray e varios conselleiros municipais.

O Concello de Baiona decidiu o 3 de xuño dar nome a unha rúa do pobo á revolucionaria Louise Michel, motivando ás mulleres a impulsar a visibilidade e a memoria histórica. Así o manifestou o goberno municipal ao adoptar a decisión: "A cidade de Baiona comprometeuse a traballar na nosa memoria para que as esposas poidan ocupar o lugar que merecen e proxectará novas iniciativas deste tipo". De momento, acordaron recoñecer a traxectoria da tenista vasca Paulette Fritz-Iribarne (1914-2010). Fritz-Iribarne foi campión individual feminino no Campionato de Francia en 1943.

Louise Michel, revolucionaria e profesora

Fundada en 1830 en Vroncourt-a-Côte, foi educada polos avós e aprendeu a ser mestra na súa maioría. Con todo, pola súa negativa a xurar en Napoleón III.ari, non puido exercer o ensino público. En consecuencia, investiu as herdadas dos avós para crear escolas libres, onde educou aos nenos a través dunha pedagoxía innovadora e en valores republicanos.

En 1856 trasladouse a París. Continuando coa traxectoria iniciada uns anos antes, tamén exerceu como profesor, abrindo dúas novas escolas na capital francesa, unha en 1865 e outra en 1868. Dedicou tamén o seu tempo á literatura e realizou traballos xornalísticos colaborando con diarios como Le cri du peuple (o berro do pobo). Mergullouse na contorna revolucionaria e en 1870, tras o fracaso de Napoleón III.aren e a entrada do exército prusiano na cidade, participou na defensa da capital, concretamente na asociación de veciños do barrio de Montmartre.

Estivo presente na Comunal de París, levantada o 18 de marzo de 1871. Durante este tempo tamén traballou na creación de escolas e gardarías, entre outros. Cando comezou a ofensiva do Goberno de Versalles, substituíu estas funcións sociais pola resistencia á barricada. En 1871, tras pasar por diante do consello de guerra, foi castigado con penas de prisión e deportación, acusándolle dun intento de derrocar ao goberno e de animar aos cidadáns a utilizar armas no seu defensa. Faleceu en 1905, en Marsella, durante as conferencias dirixidas ao persoal.