RR
por: Maialen Lujanbio Cando:
21 de novembro.
Onde: Praza de Katakrak (Pamplona/Iruña).

----------------------------------------------

Aquí estamos, con todas as cadeiras do Katraka cheas. O Monumento aos Caídos e Landab é o tema principal do espectáculo de coplas ou o Rufián de RR. Bo, non vou contar demasiado, porque me dixeron que fago spoilers. Con todo, podes pensar que un remedio é un intento de rirche de si mesmo, pero máis que iso, é unha performance feita xogando con palabras e forma. Até aquí vouno a contar. Aproveitarei a oportunidade de expor un par de responsabilidades.

1. Ampliar un festival como Loraldia a outros lugares: guay. Son necesarias as lanzadeiras da cultura e das expresións hibrido-experimentais, e que non se monopolicen en determinados lugares. Pero estou seguro de que ultimamente en Iruñea non se nos está escapando a programación cultural das mans. Si collésemos a axenda das actuacións culturais en eúscaro que se organizaron desde setembro, sorprenderiámonos/sorprenderiámosnos. E pregúntome si esa tendencia non vén das tendencias máis grandes: as tendencias de consumo ás que se refiren os músicos; a sobredose de produción sen lectores na produción de libros; as propostas audiovisuais constantemente… E si sendo honestos, os que chegan a esa cultura non son os de sempre, o buraco na carteira faise cada vez máis grande. Pamplona é un xardín en plena floración, pero hai que coidar as flores e os xardineiros.

2º A palabra "Innovador" está no poteo posterior á sesión. Bo, o novo é o propio Lujanbio nese rexistro: coplas, ASMR, poesía, canto, caseta-up(? ), e a danza. SI, pouco, pero baila. Fixo un gran traballo de dar moitas voltas ás palabras e atopou dous sentidos e calidades. Pero quizá "innovador" non sexa a palabra. Véñenme á cabeza uns recitais performativos, e poucos encheron unha sala como Lujanbio (e isto non é nada contrario a ela, en absoluto). Pero si resulta significativo ver a que outorga autoridade o público –e os programadores, os promotores e as produtoras– e, por tanto, o espazo nas súas axendas. Unha vez máis, isto non é unha crítica á actuación e a Loraldia.

Pamplona é un xardín. Non sei si algunha vez vin algo máis fermoso. Pero quizá non sexa suficiente con traer cada semana as flores máis belas e grandes do xardín. Hai que sementar as sementes (crear a necesidade dunha cultura), os labores de poda (repensar o modelo de consumo), traer as esquinas dos balcóns dos veciños (enténdese, non? ) e que o xardineiro participe de todo iso. Iso de tirar flores para outra vez.