As flores silvestres son brancas de flor esbrancuxada ou rosa ttantta. As hibridaciones para xardíns deron lugar a flores rosas e case vermellas. Unha aparencia e outro cheiro. Contén un notable vapor que lembra o cheiro doce da améndoa. A principal atracción dos insectos é esta, sobre todo as moscas que ven de flor a flor danzante.

Nas terras secas do sur de Euskal Herria, a máis estendida é a semelora, a semelilia ou a burdilinda, Filipendula vulgaris, con ttanttas rosadas nas flores. Nos terreos húmidos e pesados da parte norte, o nasalor, a raíña do campo ou a raíña das ciruelas, Filipendula ulmaría, con flores esbrancuxadas.

Este último é o que teño do barrio. A cabeza florida aparece agora por todas partes nos prados e raposos da zona da Terra. Moi dura, pode levar até 15 °C de frío, gústalle o solo húmido, pesado e rico. Por iso, é unha boa planta para encher as marxes de arroios, concas, costas, acequias, augas putrefentes ou lagoas, así como os ricos campos de cultivo que se deixan nas ribeiras.

Pero, de onde lle vén o nome de “nasailor”? “Nasai” ten moito significado. No dicionario euskera-francés de 1926 do sacerdote bayonés Pierre Lhande Hegi aparece unha chea: lasai, zapatillas anchas, comida copiosa, libre, sen límites, grande ou ancho, vestido, abundante, naro ou yori, fonte, xeneroso, amigo, mangueira ancha ou grosa, confesionario, libre, palabras. Relaciona coa caída e a excreción, a destrución e o abuso, os nasos, etc., que se basean no repouso. Non esquece o libertinaje, a libertinaje, a galguería e as condutas erróneas. Andoni Karmelo Urrestarazu Landazabal “Umandi”, todo o “euskerazain” da Consellería de Eúscaro, defíneo da seguinte maneira: “Con onte para a risa aragonesa”. E a risa de carne: o desmesurado apetito de carne e o exceso. Enlaza con Lizunkeritza.

A clave, o libertinaje dun e a luxuria do outro. O nasallo crece en solos fértiles/fértiis onde hai humidade, do mesmo xeito que o moho. Este é a orixe do seu nome. Pois?