Alguén dirá que é unha cerimonia ritual e non lle faltará razón. Pero antes de mergullarse en augas máis grandes, convén ter presente que o menosprezo polos rituais que temos entre nós, hoxe e fóra, quizais non sexa tal noutras paraxes, antes e agora.

O certo é que todos os anos, desde fai máis de 60 anos, reúnense durante os primeiros días de marzo, aproximadamente unha semana, no mesmo período e centro, pero cada un por separado, a Asemblea Nacional Popular Chinesa (uns 3.000 membros) e a Conferencia Política Consultiva do Pobo Chinés (uns 2.150 membros). Lianghui, As dúas Sesións. E que, coa máis estrita ritualidad, as coleccións aceptan, case por unanimidade, todas as propostas que se lles fan desde o mando: o orzamento anual, as contías dos obxectivos, a distribución das responsabilidades de mando… Ademais, este ano o XX do Partido. Sendo o primeiro lianghui tras o Congreso, vese a necesidade de modificar non só todos os responsables de cada unha das institucións, senón tamén os responsables do máximo poder do Estado. E non é a tose de media noite da cabra.

Como todo o que hai que decidir vén previamente decidido, o que di que é un mero ritual e algo sen interese, equivocarase bastante. Por unha banda, porque os acordos tomados pero pendentes de publicación aparecen neles, de forma verbal ou de feito. E isto adoita alimentar aos sinólogos a tempo. De momento, empezan a entreterse coas peripecias de Hu Chunhua. Pero quizá, nesa mesma Conferencia Política Asesora, os que poidan vir da man do novo xefe Wang Huning, sexan aínda máis zumentos no futuro.

Por outra banda, todos os individuos do mundo económico e financeiro esperan con paixón as cifras e previsións que se publican no lianghui, a curto prazo na bolsa (e por iso danse nun día festivo de fin de semana) e a máis longo pola súa influencia na planificación de moitos. Os deste ano (crecemento do 5%, déficit do 3%...) considéranse "conservadores", aínda que para outros parecen estratosféricos. Pero para quen espera que China teña que sacar do taponamiento o carro da economía mundial, é posible que o pareza pouco.

Con todo, entre as cifras que se deron nesa lianghui de 2023, hai unha que parece un tanto conservadora, que algúns xa consideraron perturbadora: o gasto militar aumentará un 7,2% en 2023, até os 225 mil millóns de dólares, retardando a porcentaxe de crecemento que supón desde 2020, pero aumentando considerablemente por encima do crecemento económico.

Quizais alguén esperase algo máis despois de que Estados Unidos levase o seu orzamento defensivo até máis de 850 mil millóns.