A Coordinadora de 28 de Xuño de Bizkaia reivindicou que, do mesmo xeito que as anteriores, o M17 deste ano tamén "ten sentido completo". Este ano cúmprense 30 anos desde que as institucións médicas deixaron de catalogar a homosexualidade como un trastorno. A Coordinadora di que é un aniversario para celebralo, pero denuncia que hai outros colectivos que seguen padecendo patoloxías, como a “identidade trans ou a intersexualidad”.

A Coordinadora denuncia que durante o confinamento as persoas de identidade non normativa están a sufrir ataques: “Estamos baixo o cárcere das familias heteropatriarcales que nos menosprezan, temos que soportar aos noxentos agresores que nos acosan até as nosas casas e a través das redes sociais virtuais ou, nunha estupidez incansable, escoitar os comentarios dun mundo ridículo que nos sinala como culpable da pena que recibiu a humanidade e que está organizado en diferentes igrexas”.

A coordinadora contra a LGTBI+fobia considera que a COVID-19 evidencia desigualdades. Tamén lembrou que "non queda o mundo" por outras enfermidades, por colonialismo ou por contaminación, e que o virus se golpea de forma diferente segundo a clase, a racionalización ou o xénero.

“Que non nos quiten o anonimato”

Segundo a Coordinadora, aproveitando a crise sanitaria, está a profundarse no control social e na militarización. Ante o intento de acabar coa “privacidade”, fai un chamamento a combater o anonimato: “Os que tivemos que gardar sabemos que non se pode renunciar á posibilidade da clandestinidade. Coa escusa da nosa saúde, inclinarnos ante un panóptico tecnolóxico pode ser a nosa tumba”.

A coordinadora defendeu a decisión de quedar en casa e actuar con responsabilidade, pero subliñando que iso non pode supor unha perda gañada nin unha profundización en novas formas de control. “Algúns queren volver á ‘normalidade’, outros, desexamos non volver a esa normalidade que nunca entramos”.