O segundo ano é o que salgue esta convocatoria extraordinaria. O ano pasado foi de 5 millóns e este ano de 6 millóns, cun incremento do 20%. Pola contra, para a convocatoria de medios de comunicación vascos, despois de tres anos de negociacións desde a Asociación Hekimen de Medios de Comunicación en Eúscaro, só conseguimos un incremento do 5%, cifra que tampouco conseguiu aplicar a todos os medios.

Algúns aspectos curiosos desta convocatoria son a ampliación da convocatoria a determinadas radios e televisións, así como aos medios dixitais, pero este incremento supuxo a distribución de 452.012,38 euros entre o dez novos medios de comunicación, así como a utilización doutros 550.000 euros para mellorar principalmente O Correo, O Diario Vasco, Noticias de Gipuzkoa, Noticias de Álava, SER ou Nervion.

Cales foron as condicións para repartir diñeiro este ano? Moi simples: ser unha organización de máis de cinco traballadores, proporcionar información diaria e dispor dos medios de comunicación que participan no estudo do CIES.

Tiveron en conta datos segundo o CIES para realizar a distribución de diñeiro, pero é o mesmo o lector potencial que ten un xornal que publica en castelán que o que o fai só en eúscaro? Valen igual? Os medios de comunicación en castelán e en eúscaro movémonos en universos moi diferentes; canto vale un lector en eúscaro no noso universo? Non ten que ter en conta o Goberno que o eúscaro é unha lingua minoritaria? Responden realmente a esta realidade os datos do CIES? Hai casos rechamantes: O Correo (segundo datos do CIES de 2021 + internet), a pesar de perder 61.000 lectores da primeira onda á segunda onda, recibiu un 10,85% máis de diñeiro. En 2021 contaba con 637.000 lectores segundo CIES, a cambio de 1.608.716,91 euros, e en 2022, con 576.000 lectores, recibe 1.783.281,73 euros.

É difícil facer unha lectura tranquila. Porque eses diarios que publican en castelán son, ademais, os que ocupan o Goberno Vasco e as grandes partidas publicitarias dos principais foros e concellos da CAV, e vostede pídese tranquilidade para dar a información da forma máis ampla e clara aos lectores, pero como deixar a rabia baixo a almofada?

De volta chegamos ao de sempre: a vontade política fai que vaia adiante, cal retroceda e cal queda na grella de saída, esperando que a situación cambie sempre. E esa sensación é a que se impón hoxe. Vimos boa vontade nos últimos anos con representantes da Viceconsejería de Política Lingüística do Goberno, pero daquela unha convocatoria tan especial destas características lévanos á descualificación total, e volve pór de manifesto cales son as prioridades deste Goberno. Para que un pobo teña lectores críticos é bo ter medios de comunicación diferentes e diversos, pero non se pode facer a mesma carreira en condicións tan diferentes.

Si, somos “irrelebantes” para algúns, que temos que escoitar nos corredores do Goberno, pero non menosprezar os apoios e os membros da prensa vasca. Eles, como en tempos difíciles, están a manter este sector coas súas achegas económicas. Si, recibimos subvencións en condicións fiscalizadas, auditorias anuais… Esta subvención extraordinaria de seis millóns de euros demostra tamén que hai moitas posibilidades de vontade política, de saír da rixidez e de apostar de verdade.

Mentres tanto, avanzamos.