“Somos feministas e ecoloxistas no mundo rural, o agroecofeminismo é para nós o lugar onde se cruzan estes eixos”
- Impulsado polo grupo feminista de Aramaio, o 4 de marzo celebrouse en Álava un encontro sobre o agroecofeminismo. Preto de 35 mulleres de diferentes lugares de Euskal Herria uníronse á iniciativa baixo a lema “alternativa ao sistema que destrúe a terra e a vida”. Reflexionaron sobre os proxectos reductores e o seu impacto no medio rural e nas vidas das mulleres, así como sobre as alternativas que desde o feminismo, o ecoloxismo e o campo poden xurdir ante este modelo devastador.
“Pensando en que organizar o 8 de marzo, veunos á cabeza o tema dos proxectos de centrais eólicas en pleno apoxeo do pobo, e vimos a necesidade de abordalo desde unha perspectiva feminista”, sinalou Irati Mujika Larreta. A maioría dos membros do grupo feminista son ecoloxistas e aínda que non viven da agricultura, como cidadáns rurais, senten de cerca ese mundo rural e "agro". “A nosa intención é ampliar a perspectiva: vivimos no campo, somos feministas, ecoloxistas. Pois ben, entendemos o agroecofeminismo como un lugar onde se cruzan todos estes eixos”, di.
O obxectivo dos encontros foi reunir e dar a coñecer as voces de mulleres que viven no medio rural e están ameazadas por macroproyectos a través de Euskal Herria. “Temos moitos proxectos diminutivos: especulación de terras agrícolas en Lapurdi, macroinas e xigantes invernadoiros en Navarra, proxectos de centrais eólicas en Gipuzkoa…”. Mujika lembrou que nos últimos 30 anos, como consecuencia da especulación e a artificialización, perdéronse máis de 80.000 hectáreas de terras agrícolas en Euskal Herria: “Si analízanse estes proxectos en megawatts e similares, nós quixemos medir en función do seu impacto nas vidas, as relacións e as opresiones”.
Necesidade de traballar alternativas
O taller abordou temas como a agroecología e a soberanía alimentaria, a decolonalidad, o decrecimiento, os hábitos de produción e consumo, etc. “En todas estas cuestións necesitamos facer crítica e autocrítica, preguntarse a nós mesmos que necesitamos para vivir dignamente e como o imos a conseguir”.
Coas ideas que saíron no encontro, os membros están a conformar agora unha declaración conxunta, e de face ao futuro pretenden organizar máis espazos de encontro e seguir creando alternativas. “Vimos a necesidade dunha masa crítica para seguir traballando os contidos do taller e volver reunirnos nun encontro máis amplo”, explica Mujika. Subliña que o mantemento das grandes cidades esixe hoxe en día un sacrificio do medio rural, ante o cal será necesario seguir creando e alimentando alianzas entre mulleres feministas e ecoloxistas rurais.
