De feito, a situación é moi preocupante á luz dos datos que reflicten a difusión do eúscaro no mundo laboral. Por exemplo, no conxunto de Euskal Herria a porcentaxe de quen falan cos seus compañeiros sempre en eúscaro ou en eúscaro máis que en castelán era de 16,5 en 2021. En 1991, 30 anos antes, esa porcentaxe era de 7,9. Mellora si, pero sen dúbida moi lenta (non alcanza nin 0,3 puntos de subida anual).

Un crecemento desigual segundo o ámbito administrativo ou sector, reflexo da desigualdade de status do eúscaro en cada ámbito e das diferentes políticas lingüísticas. É dicir, si o incremento produciuse nas comarcas máis euskaldunes e centrouse principalmente no sector público. Fóra deste ámbito concreto, a hexemonía do erden é case absoluta.

Ninguén pode negar que iso non é pouco e que a situación dos medios cos que se envorca esta preocupante realidade sexa escura. Por citar uns poucos indicadores: si analízase o nivel de acreditación de perfís lingüísticos nas administracións públicas da CAPV, constátase que o 32,8% do total dos postos de traballo teñen un nivel inferior ao que lles corresponde ou que as persoas que traballan directamente neles non acreditaron nin o nivel mínimo de coñecemento de eúscaro, 40 anos despois do inicio da euskaldunización da administración.

En canto á Administración navarra, os postos de traballo públicos cun perfil de eúscaro non chegan ao 10%, sendo a maioría deles de carácter docente. É dicir, ao 90% dos empregados públicos non se lles esixe ningún requisito de eúscaro. Agora ben, o coñecemento do inglés ou do alemán valórase cada vez máis nunha comparación especialmente ofensiva.

Desde a súa posta en marcha hai tres décadas, só o 1% das entidades realizou algún tipo de plan de eúscaro. É dicir, o 99% das empresas, establecementos e outros axentes do mundo laboral do País Vasco non adoptou ningunha medida planificada para difundir o uso e a presenza do eúscaro.

Un diagnóstico áxil que demostra que as ferramentas para euskaldunizar o mundo laboral están totalmente desfasadas. Está claro que si continuamos polo camiño até agora non é posible lograr a plena euskaldunización do mundo laboral. E a este panorama negro hai que engadir o prexuízo da recente agresión xurídico-político-mediática dos estados.

A reflexión dos estados é tan simple como dura: o avanzado na euskaldunización foi demasiado lonxe, non están dispostos a deixar que logremos toda a normalización do eúscaro, polo que puxeron en marcha maquinaria para frear a euskaldunización. Doutra maneira, non podemos entender, entre outras cousas, a infinita serie de sentenzas que estamos a coñecer contra os perfís lingüísticos.

Ante esta situación, LAB considera imprescindible construír un acordo popular sobre euskaldunización entre os axentes vascófilos. Un acordo popular que protexa con urxencia o proceso de normalización dos ataques, pero sen limitarse a iso, un acordo popular que permita dar un novo salto á reeuskaldunización do País Vasco a partir desa base.

Un acordo que sirva tamén para acelerar e estender a euskaldunización do mundo laboral. LAB dá a man ao resto de axentes vascófilos para construír e levar á práctica ese acordo entre todos. O eúscaro e os que queremos vivir en eúscaro son imprescindibles.