Non necesitaba moito para lanzar o chupín, pero a verdade é que fixo o que hai que facer e máis. A dereita española ha lanzado unha ameaza real para decembro. O Partido Popular ha repartido bastantes labazadas nun e outro, máis do que dicían as enquisas. Os feudos máis socialistas convertéronse en populares, como o Goberno de Estremadura, e o Concello de Sevilla, Cádiz, que se impuxo como nunca en sete do oito capitais andaluzas, A Rioxa, o Goberno e o Concello da Comunidade Valenciana, Aragón, as Baleares... e a capital e a Comunidade, a máis prezada fortificación, coas candidaturas que non tomamos en serio de lonxe, é un goberno absolutamente azul. Si, os máximos do teatro de política institucional esmagaron a todos os candidatos de esquerdas, e non necesitarán de ninguén para facer o que queiran, polo menos no próximos catro anos.
En Madrid hai outra filosofía de vida. Isto é un atrezo mundial ambientado pola cultura libre da cervexa e a liberdade sen problemas de ex parellas, unha demanda internacional. Madrid é España e España é Madrid, e si non está de acordo co Goberno de España que elixen os cidadáns de 17 comunidades autónomas, o presidente desa comunidade vai facer a oposición. É dicir, reivindicar a “liberdade” e esmagar o comunismo tardío e barato. A comunidade rebelde, iso mesmo. Escoitaba a alguén nunha radiotertulia española: Díaz Ayuso, sendo Dulcinea de Toboso para a mirada duns e Aldonza Lorenzo para outros. O asunto circunscríbese a Quixote ou Santxo, quen es ti.
O PP absorbe sete do oito capitais andaluzas, con maioría absoluta en Madrid, Comunidade e Concello
Metemos nos barros e non metémonos/metémosnos en nós, pero o que non tentou entrar e ao final foi o Goberno de España. Hai tempo que o PSOE iniciou a campaña, foi semana a semana anunciando bonos de Interrail, entradas de cine, etc., pero serviu para pouco, evidentemente. Diaz Ayuso adiantoulle aínda máis á dereita do que cría, e en casa, máis que dirixirlle a quen podían votar, centrou a campaña en todo o Estado español. “ETA, impostos e okupas” son o seu tres liñas. E co terror da violencia, claro cales eran as intencións: conseguir a maioría absoluta. E que curioso é que a EH Bildu sorpréndalles unha e outra vez, porque os cidadáns dun non elixen a outros candidatos. Fíxese, os peperos vascos tamén están fartos de facer política con ETA... si non ouvimos a Mikel Lezama, o candidato de Gipuzkoa, ou a Maroto, ou a Sémper, que volveu agora, quen sabe, quizá cambiou “a disposición a falar con xente de todos os partidos e cores”.
Pero os líderes dos peperos políticos guipuscoanos non servirían moito dólar no Western das políticas interinstitucionales. E de Núñez Feijóo, polo momento, non moito. Agora taxarase que tirou o chupín nos próximos meses. Sería mellor que o protexese ben porque o Quixote podería tentar explicalo. Vimos o que fixo Dulcinea de Madrid con Pablo Casado e outros. Agora todos xuntos celebraron o domingo, pero a ver quen sobrevive e a que prezo.
Nos últimos días, Enrique Maya adxudicou as obras do aparcadoiro subterráneo da Praza da Cruz de Pamplona, cuxas obras comezarán no verán. Tamén os labores de derriba, entre outras cousas, pola talla de belas árbores que dan aire á praza. Cando a súa sombra e absorción... [+]
Unha semana despois das eleccións municipais, parece que estamos dispostos a analizar os resultados que deixaron estas novas eleccións, que marcarán a política institucional dos municipios no próximos catro anos. O máis preocupante de todos os estudos posibles é, sen... [+]
Os cidadáns españois foron convocados nos últimos días ás eleccións, aos membros de xuntas, parlamentos ou concellos, á renovación destas institucións, e agora todos eles, nas análises, nos cálculos, están en mans de quen caerá o poder, con quen conseguirá... [+]
O cartel electoral multilingüe do PSN acendeunos o lume e a dor. "Necesítanse risas en Navarra para pedir o voto en oito idiomas no ano 2023, excluíndo o eúscaro. Voitres. Leitugas. Nin sequera para finxir".
Estas purrustas léronse estes días en Euskal Txio Herria, a costa... [+]