O pasado mércores vivimos un día duro e desagradable, non só para Labraza, senón para todos aqueles pobos que estamos ameazados por unha central eólica, fotovoltaica ou de alta tensión. As votacións que se xustificaron cun si no pleno de Oyón baixo a escusa dunha suposta prevaricación pon de manifesto manobras legais e partidistas que se aproban na forma necesaria para facer política diaria. Neste caso o obxectivo é claro, lexitimar legalmente os megaproyectos enerxéticos que teñen graves irregularidades na súa tramitación.

O Goberno Vasco e Iberdrola, a través da súa empresa Aixeindar, impuxeron posicións fóra da normativa e en calquera forma encaixadas, e iso foi o que transmitiu ao resto de corporacións empresariais que o camiño estaba libre: calquera megaproyecto podía empezar a tramitarse, sabendo que a primeira resposta administrativa sería favorable.

Comezaron polos lugares máis emblemáticos para a biodiversidade, como a Serra de Aramo ou os Montes de Iturrieta. Ambos foron rexeitados anteriormente pola súa inaceptable influencia na natureza. É moi grave que o Goberno Vasco haxa proposto estas zonas, que son zonas que debe protexer de calquera agresión externa. Chocaron cunha resposta inesperada por parte dos concellos dos pobos e dos movementos da defensa do territorio. Crían que lles bastaría con difundir campañas continuas de manipulación mediática. E tiveron que retroceder. Utilízano para dicir que funciona o filtro ambiental da Administración.

A continuación, chegaron as centrais eólicas de Labraza e Azazeta, actualmente as máis avanzadas na tramitación. As terribles irregularidades que atopamos nestes procesos leváronnos a xudicializar, en ambos os casos admitíndoos a trámite ante os órganos xudiciais. Ao mesmo tempo, fóronse caendo centrais como Kanto Branco ou Itsaraz. Este último, grazas a un informe da Deputación Foral de Bizkaia, considera incompatible co coidado das aves necrófagas que aniñan na serra. Foi a Deputación de Álava a que valorou a compatibilidade entre unha central eólica e a avifauna. Aquí podemos ver que posición institucional está a prevalecer na aplicación da mesma lei. A indefensión arbitraria que sofre o territorio é enorme. Dependemos de intereses empresariais externos que alteren a balanza da lei á carta.

Estes mandatos externos non se establecen unicamente a través das administracións autonómicas ou forais. Tamén o fan a través dos Concellos. As estruturas gobernamentais máis próximas ao pobo están a repetir as mesmas dinámicas abusivas. Comprobámolo en Oyón, xa que desde o Concello podíase parar esta imprudencia. Estaba en mans dos concelleiros de EH Bildu. Había suficientes razóns para iso. Unha delas é as irregularidades que sufriu a tramitación. Outra razón era a judicialización do caso. Pero o máis importante era que o pobo de Labraza dixo NON. E NON por encima diso, deixaron que a central dea o seu camiño. As desafortunadas declaracións dun alcalde que quere seguir en política, custe o que custe, falan do diñeiro que van recibir para o ben do municipio. Propón, entre outras cousas, canalizar a consecución de profesores de inglés na zona. A razón que utilizaron para xustificar o SI á central eólica é a da prevaricación, pero din que eles están en contra.

Denunciamos que a aprobación desas estratexias que teñen interese en utilizar os espazos naturais para o comercio e a industrialización nos desampara e, ao mesmo tempo, pedimos ao estamento xudicial que investigue coa maior celeridade e detalle as prevaricacións que se puideron facer no engano que nos trouxo a esta situación perversa.