Mensaxe da Korrika a cargo de Karmele Jaio
- A continuación pódese ler a mensaxe que escribiu Karmele Jaio e que foi enviado por miles de euskaltzales ao longo e ancho de Euskal Herria.
Un relincho sacado da garganta deste pobo. Iso é Korrika.
Este berro demostrounos por vixésimo segunda vez que unha lingua non se fai só con palabras, senón con palabras e corpos. Que se pode levar a palabra ao trote sobre os xeonllos e as pernas; que se pode pasar entre o tremor, a respiración e a suor de man en man.
A Korrika ten a capacidade de converter o idioma en algo físico. Para dar corpo ao noso a e i ou ou particular. E iso é o que necesita o eúscaro: as palabras que se fan carne.
O eúscaro necesita un esqueleto, unha anatomía, un aparello respiratorio e un sistema nervioso. Necesita un pescozo sobre o cal seguir adiante. O eúscaro necesita que se lle molle de bágoas e saliva. Manchalo coa pegada dactilar.
Ensuciemos, pois, o eúscaro; embadurnemos de vida. E hagámoslo co eúscaro
contra a inercia:
Nunha época na que as palabras se baleiraron, enchamos as palabras do eúscaro de pedra e de pobo en pobo.
Na época na que se di que todo se pode comprar e vender, demostremos o barato que é o noso idioma: tomámonos da boca do pobo e dámoslle de balde ao oído do pobo.
Nunha época na que o individualismo se fortalece, fagamos un eúscaro colectivo, entre todos e todas.
Na época das guerras, prioricemos sempre a palabra.
Na era dos influencers e os youtubers, teñamos outros pequenos deuses inspiradores.
Pello Zabala, por exemplo, lembrounos que o prognóstico do eúscaro está en nós.
Ou Joan Mari Torrealdai ensinounos que en eúscaro as palabras de humildade e orgullo son compatibles.
Outras andereños como Elbira Zipitria, Julene Azpeitia ou Izaskun Arrue demostráronnos que o eúscaro non é difícil, que é un desexo.
E na época das etiquetas, esquezamos dunha vez por todas aos euskaldunberris e vellos. Porque nesta revolución, nesta carreira, todos somos euskaldunberris. Porque unha lingua comeza cada día, renóvase cada día. Porque unha lingua non nace, porque se fai.
Creamos que o eúscaro non é algo que temos, senón algo que somos.
E arranquémosla das nosas gargantas coa forza dun relincho de Maurizia.
EMPEZA AO EÚSCARO, SEGUE A CADEA!
GORA KORRIKA E GORA EUSKARA!
Non máis dun ano vivindo en Vitoria cando vin Korrika por primeira vez. Era á luz do día, levaba á miña filla nunha mochila, e un grupo de falantes ao meu ao redor, e entre eses amigos, Rosa, que aínda está ao meu lado. Sobre a súa filla, que dicir, ten xa case 14 anos,... [+]
Durante once días, do 14 ao 24 de marzo, os recunchos de Euskal Herria correrán 23 de marzo. Running. Nesta galería están a recompilarse as fotografías enviadas por AEK.
